response

[Miladora]

nie mówię nic a ty się droczysz
nic niemówieniem między nami
żonglujesz tylko aż do granic
bezsłowia które spuszcza oczy

zgarniamy ciszę choć jej nie ma
i nie sięgając po nic myślą
nie wiemy nawet czy coś przyszło
czy rozmijamy się nie w temat

chwila napływa i odpływa
północny cień ją składa w dłonie
może już czas nasycić płomień
zobaczyć siebie pośród skrywań

i nim ponownie z oczu znikną
unieść falami niedomówień
różaniec szeptu zwykłych słówek
ponawlekanych ciszy igłą

[skaranie boskie]

Bardzo wymownie.
Czasem już tak bywa, że gdy ucichną słowa - zbyt głośna jest nasza rozmowa.
Odbieram wiersz jako słowny bunt przeciw nadmiarowi ciszy. Przeciw braku porozumienia między ludźmi, którzy tym samym przecież jezykiem...
Również w odniesieniu do tytułu.

To jeden z lepszych twoich wierszy Mila.
Zwłaszcza wśród tych o poważne sprawy zahaczających.

Pozdrawiam

[Qń Który Pisze]

Jezusie nazareński, a co my tutaj mamy? Nimfa Błotna na kamiennym tronie...a tu Qniowi płoną skronie
Nawet ślepy antropolog i głuchy spaleolog od razu zauważy, że nie mamy tutaj do czynienia z kością udową jamnika jaskiniowego
Cóż za proprcje... i fakt, że one gdzieś się kończą absolutnie nie ułatwia zachowania kontroli nad najstarszym ze zmysłów... popędem, co w qńskim języku oznacza qnia pędzącego na oślep za ugrzaną klaczką i wtedy się mówi, że poszły konie po betonie

Wczułem się w rolę adresata, bo przecież nim nie jestem i tak mi wyszło...

niewiele słów a jeden bodziec
do odpowiedzi wzywa pilnie
misterne słowa wodzą lepiej
niż pokuszenia jestem godzien

cisza niech bieli czasu skronie
i niech poczeka nadąsana
a my w tym czasie skrzydłem myśli
zgarniajmy słowa par avionem

Wielka szczerość i bezradność bije z wierszyka Nimfy Błotnej. Ale tak to bywa, że adresat nawet się nie domyśla, co w trawie piszczy i pewnie śpi spokojnie nie zdając sobie sprawy, że ktoś o nim myśli. Gdyby mężczyźni wiedzieli o czym tak naprawdę myślą kobiety... wszystkie leżałyby u ich stóp, ale najczęściej jest odwrotnie
Bardzo natenczas wyszedł wierszyk. Taki ulubiony, Qniowy wafelek z bitą śmietaną

[Leon Gutner]

Pierwsza i ostatnia w szczególności Mila

Z uszanowaniem L.G.

[atoja]

odbieram jako odpowiedź na ... przekaz do...
i pragnienie dotknięcia nienamacalnego

mnie dotykasz
Milado

[Aldona Latosik]

Mówią,że mowa jest srebrem, a milczenie złotem, może to dobry sposób na przertwanie jakiś doraźnych niespójności

podoba się

[Miladora]

bunt przeciw nadmiarowi ciszy.

W ciszy może być zawarte wszystko. Albo nic.

poszły konie po betonie

gram a vista
na qńskich zmysłach?

Qnieczku – życie to ciągłe szukanie odpowiedzi.

Pierwsza i ostatnia w szczególności Mila

Nie jestem zdziwiona, Leonku.

odbieram jako odpowiedź na ... przekaz do...
i pragnienie dotknięcia nienamacalnego

Bo to naprawdę jest odpowiedź, Atojka. Połówka dialogu.
Masz rację - pragnienie dotknięcia nienamacalnego.
Nienazwanego także...

sposób na przertwanie jakiś doraźnych niespójności

Najlepszym sposobem na przetrwanie jest zrozumienie. Siebie i kogoś innego.

Dzięki, kochani, za wizytę.

Czasem wiersze powstają jako intelektualna zabawa, co nie znaczy, że treść bierze się znikąd.