krótki wiersz o miłości

[Pier]

piszesz pani że każdy? a ja powiem w tajemnicy że tego zwrotu używam od dawna i nawet występował w wierszu nagrodzonym w konkursie wcale nieinternetowym... no cóż.. ile głów tyle zdań, ale warto uważać zużywaniem takich słów jak każdy zawsze i nigdy

[Gloinnen]

Mówimy "w oddali", "z oddali"... Więc chyba w ramach licentia poetica można sobie pozwolić na "zza oddali", jak "zza kurtyny". Zza kurtyny wspomnień? Zza kurtyny rozpaczy?

Wiersz przejmująco smutny. Dotkliwa tęsknota za szczęściem, które zostało tak pięknie opisane, a którego już nie ma.

ucząc patyczki prosto pływać

Aby pozbyć się powtórzenia, "prosto" można ewentualnie zastąpić przez "równo"...

spacer
na cztery ręce i dwie rączki

To jest rzeczywiście wspaniała, wzruszająca metafora.

Tym bardziej przygnębia sytuacja, w której znalazł się peel. Trudno dociekać przyczyn, dla jakich to wszystko się skończyło. Rozstanie? Śmierć? Ból jest uniwersalny. Pozostawiasz tajemnicę, aby wielu czytających mogło wpisać własne doświadczenia w swoją historię. Wiersz ma bardzo dobrą kompozycję (z klamrą) - przemyślany, nostalgiczny, emocjonalny (choć bez patosu i egzaltacji - właśnie tak lubię).

Pozdrawiam,


Glo.

[Malwina]

Podoba mi się, nieprzegadane i podane strawnie, obrazowo.

[Miladora]

Więc chyba w ramach licentia poetica można sobie pozwolić na "zza oddali", jak "zza kurtyny".

Tylko że "kurtyna" to rzeczownik, który może być podmiotem.
"Z oddali" natomiast, znaczące "ze znacznej odległości; z daleka, z dala" - to okolicznik miejsca, jeżeli się nie mylę.
I sformułowanie "zza oddali" brzmi równie niezręcznie, jak gdybyśmy użyli "zza daleka" czy "zza (znacznej) odległości".

tego zwrotu używam od dawna i nawet występował w wierszu nagrodzonym w konkursie

Widocznie jestem bardziej wybredna.

[atoja]

w skondensowanym podaniu ukryty ogromny ból...
i sedno w zza oddali gdy synek pyta

[Pier]

ufff... wreszcie ktoś zrozumiał gdzie to jest to zza oddali... dlaczego nie z oddali i nie z daleka... uff

[Miladora]

ufff... wreszcie ktoś zrozumiał

Jest sposób na to, Pier, żeby taki zabieg nie wyglądał jak błąd, czy na siłę wyrównywany rytm.
Jeżeli zastosujesz kursywę, będzie wiadomo, że to świadomy zabieg poetycki.
Bo w dobie niechlujstwa językowego i braku znajomości gramatyki nie takie rzeczy ludzie wypisują w tekstach, a trudno przyjąć wszystko za świadome działanie.
Zwłaszcza gdy stoi w sprzeczności z językiem literackim.

- nie pozwól rozstać zgubić spalić
nie pozwól życiu nas połamać
a synek pyta zza oddali
tato a gdzie jest moja mama

Kursywy w zasadzie się nie czepiam.
Najwyżej, gdy nie podoba mi się brzmienie takiego słowotworu.

Dobrego

[Leon Gutner]

dla słowotwórstwa musi istnieć logiczne uzasadnienie

Mocny argument ale to chyba jednak jedna z tez którą warto czasami złamać . Gdyby tak wszystko " musiało " mieć swoja logikę do dziś łazilibyśmy na piechotę .
A język jest tak żywy jak ludzka wyobraźnia

I Leonowi jako i poprzednikom odpowiada ta poetyka Pier .
Bardzo podobają mi się twoje pomysły na wiersze .
Może dlatego ze u mnie z tym wcale nie łatwo .

Z uszanowaniem L.G.