mydlana lekko stłumiona

[Nicol]

.


spotykam cię coraz rzadziej
i myśl się już myśli nie kłania
a tylko źdźbła bose kładzie
i gładzi kłos chyba zamiast

jak gdybyś znikał po trochu
grymasem ust zamyślonych
choć lato wije się wokół
a pamięć plecie androny

czasami snem cię doganiam
kolczastą stroną ścierniska
szept gładzi kłos chyba zamiast
a bańka ciągle nie pryska


.

[coobus]

Cóż... mogę tylko przyklasnąć. Bardzo dobry wiersz. W klimatach już u Ciebie spotykanych. I oczekiwanych

[Leon Gutner]

To i Leo doklaśnie bo takie androny rad by czytać zawsze .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Bardzo ładnie piszesz o powolnym wygasaniu uczucia, o tym etapie, kiedy chyli się ono ku zachodowi, ale wciąż jeszcze nie daje spokoju. Tak to właśnie jest - złudzenia do końca, a przede wszystkim świadectwo uzależnienia się od miłości, od drugiego człowieka. Niektórzy przecinają nić zdecydowanie i radykalnie, u innych pogodzenie się z rozstaniem to długi proces, który ma tysiące odcienie. Jak u Ciebie.

Sam wiersz bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

według mądrości tureckiej, z miłością jest jak z księżycem: jak nie rośnie, to umiera...W Twoim wierszu - umieranie...
Szczególnie mi się spodobało - to:

jak gdybyś znikał po trochu
grymasem ust zamyślonych
choć lato wije się wokół
a pamięć plecie androny

serdeczność posyłam...
Ewa

[Nicol]

Cóż... mogę tylko przyklasnąć. Bardzo dobry wiersz. W klimatach już u Ciebie spotykanych. I oczekiwanych


Dodano -- 03 lip 2013, 17:59 --

To i Leo doklaśnie bo takie androny rad by czytać zawsze .

Z uszanowaniem L.G.

w razie co jakby się oczyska zmęczyły to zawsze można okulary korekcyjne

[anastazja]

piękny wiersz.

[Stepanian]

Jesteś mistrzynią wierszy miłosnych. Tyle tu kobiecości... Ja kiedy próbuję pisać wiersze miłosne zawsze schodzę do poziomu anatomii a pointuję wyłącznie grobowo.

[Nicol]

Bardzo ładnie piszesz o powolnym wygasaniu uczucia, o tym etapie, kiedy chyli się ono ku zachodowi, ale wciąż jeszcze nie daje spokoju. Tak to właśnie jest - złudzenia do końca, a przede wszystkim świadectwo uzależnienia się od miłości, od drugiego człowieka. Niektórzy przecinają nić zdecydowanie i radykalnie, u innych pogodzenie się z rozstaniem to długi proces, który ma tysiące odcienie. Jak u Ciebie.

Sam wiersz bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam,


Glo.

dzięki Glo rozszyfrowujesz bezbłędnie ...

Dodano -- 06 lip 2013, 22:44 --

według mądrości tureckiej, z miłością jest jak z księżycem: jak nie rośnie, to umiera...W Twoim wierszu - umieranie...
Szczególnie mi się spodobało - to:

jak gdybyś znikał po trochu
grymasem ust zamyślonych
choć lato wije się wokół
a pamięć plecie androny

serdeczność posyłam...
Ewa

Ewa lubi androny najwyraźniej te zaplecione latem

Dodano -- 06 lip 2013, 22:45 --

piękny wiersz.

dzięki An

Dodano -- 06 lip 2013, 22:48 --

Jesteś mistrzynią wierszy miłosnych. Tyle tu kobiecości... Ja kiedy próbuję pisać wiersze miłosne zawsze schodzę do poziomu anatomii a pointuję wyłącznie grobowo.

to miłe że tak myślisz w kwestii pierwszej części wypowiedzi i niekoniecznie się z Tobą zgodzę w kwestii drugiej

ale dziękuję najmocniej że bywasz i czytasz a potem zostawiasz niebanalne kilka słów od siebie ...