słowo na czternasty dzień lutego

[coobus]

Milo - rację masz, na pewno.

Ale tak szczerze, naprawdę tak myślę o doskonałości. Nie klęknę przed jej ołtarzem. Dążyc możemy, ale nie o to przecież chodzi, by złapac króliczka. Tak na marginesie dodam, że na przykład kobiety wymyśliły sobie wzór własnej doskonałości, a mężczyźni przyglądają się temu przerażeni. Bo kobiety wymyśliły to dla siebie, by podoba się sobie samym, nie mężczyznom, wierz mi. Nigdy nie zachwycę się modelką, czy lalkowatym Tworem współczesnej kosmetyki. Dla mnie piękno kobiety będzie w jej naturalności, czytaj: niedoskonałości. To taki przykład, jaki mi się akurat nasunął, ale widzę w tym analogię do świata literackiego.
A króliczka gonię, i owszem

[Gloinnen]

Skoro dyskutujemy o pięknie - nie uważacie, że to trochę "sztuczna kategoria"? Piękno to coś bardzo względnego. Czysty abstrakt, na dodatek zależny od przysłowiowego "punktu widzenia". Czy nie lepiej po prostu opisywać świat, wnikać w istotę rzeczy, oglądać je z różnych perspektyw, wgryzać się, smakować - i potem tę niepowtarzalność zjawisk próbować oddać słowem? Po co tworzyć kanon, który nic nie znaczy? Pojęcie zupełnie niefunkcjonalne (raz), subiektywne (dwa), niczego nie wnoszące do poznania, postrzegania (trzy), wymykające się definicjom (cztery). No dobra, a co z zachwytem widza? Co z tym odczuciem harmonii, doświadczeniem ideału? OK, więc tak pokaż rzeczy, aby wywołać w czytelniku identyczne echo. Nie nazywaj "pięknem", ale doprowadź do tej samej ekstazy.

[coobus]

Na pewno myślimy o tym samym, Glo, choc zmierzamy do tego różnymi słowami. Dlatego napisałem, że doskonałośc, to pojęcie utopijne i subiektywne. Tak samo jest z pięknem. Definicje go nie oddadzą, a ten odczuwalny skurcz serca, raczej tak. Pozdrawiam, Glo .

[Miladora]

Dążyc możemy, ale nie o to przecież chodzi, by złapac króliczka.

Oczywiście - ale by gonić go.
Więc co innego robimy?
Staramy się "gonić", nigdy nie doganiając.
To samo jest z pięknem i doskonałością.
Czy fakt, że są tak ulotne i niewymierne, ma nam związać ręce i pozbawić prób uchwycenia?
Czy należy powiedzieć: Nie da się złapać króliczka, więc po cholerę będę go gonił"?

a co z zachwytem widza? Co z tym odczuciem harmonii, doświadczeniem ideału?

No właśnie.
Fakt, że coś zadowala twórcę, wcale nie oznacza, że zadowoli odbiorców.
Bo mogą mieć większe wymagania.

Tak czy owak, jeżeli wyciąga się owego domniemanego króliczka z kapelusza, to niech on będzie jak najdoskonalszy.

[Gloinnen]

Jest w tym trochę racji, ale jak ktoś już wyciągnie tego króliczka na światło dzienne, to mnie interesuje mnóstwo rzeczy pozornie nie podlegających ocenie z punktu widzenia estetyki - długość uszu, kolor oczu, ciepło sierści, bicie serducha... Staram się jak najwięcej zobaczyć i uchwycić z tej "króliczkowatości" i z tego jedynego, niepowtarzalnego stworzenia, z jego wyjątkowości. Określenie piękny/niepiękny - kompletnie mi nic nie daje, nie wnosi niczego, ani do aktu poznania, ani do aktu tworzenia, ani do aktu odbioru... Każda rzecz, każde stworzenie, ma swoje cechy. Konkrety. Piękno to jedynie wrażenie we mnie, drgnienie wywołane przez mimesis. Można się nim dzielić, ale chyba nie da się ani wyznaczyć jednoznacznych wytycznych, ani wywołać go "na siłę" z opisu jak wilka z lasu. Ja opowiadam tego króliczka tak, aby ktoś podobnie go zobaczył. Tak samo się rozczulił, uśmiechnął, zachwycił, zdziwił. I wolę króliczki na wolności, niż w cylindrze, a już nie daj boże w szufladce... Jakiejkolwiek...

[P.A.R.]

to chyba to
to właśnie

wrażliwości masz na tłumy
i to jest ważniejsze niż wszystko inne...

[ble]

Dla mnie piękno kobiety będzie w jej naturalności, czytaj: niedoskonałości.

To dojrzałe spostrzeżenie - mówi o sposobie patrzenia. Tak jak w moim wierszu

Rozumiem, bo zabolało. Piękno jest zawsze wtórne
w stosunku do uczucia. Nic bym nie wiedziała,
nie nazwała miłości, gdyby nie zmierzch komórek.

Wenus. Nie ona cała, lecz punkt, w którym rzeźba
zatraciła linię.
Nie tamta kobieta, ale wierzch jej dłoni
z czerwonym zadrapaniem.

Doskonałośc jest martwa.

To tak na marginesie. Bo względem Twojego wiersza dalej - ciepły, mądry, dobry.

[Ania ayalen]

piekno jest w oczach patrzacego?

[Miladora]

piekno jest w oczach patrzacego?

Piękno to sposób odczuwania,
a więc leży ono w tobie i wszystko inne
jest tylko próbą jego wydobycia.

[Ania ayalen]

Miladoro, pytalam retorycznie. To na co spogladamy z miloscia, pieknieje w oczach, moze tak to ujme. Skonczona doskonalosc jest smiercia nieskonczonosci piekna