poetycznie?

[nienażarty]

Czemu koniecznie chcesz przystroić myśli
w jakieś gałganki, szmatki i Bóg wie co jeszcze.
Z góry przychodzą, stale toczą wyścig,
aby zawładnąć, stłamsić lub wywołać
dreszcze.

W swoim natręctwie są jak czarne wrony,
gdy nie spłoszone - miażdżą, nic nie winną, duszę.
Tupnąć wystarczy, z uśmiechem przegonić,
a już odleci zgraja negatywnych
wzruszeń.

Wnet przyjdą inne białe jak puch gęsi
zatańczą z wiatrem zbudzą, gdzieś uśpioną, radość
poranne słońce na sercu zakręcą,
spełniając misję, pewno chcą uczynić
zadość.

Już mi się jawi prawdziwa kobieta,
rozdygotana niczym osika na wietrze
bieży z gaśnicą, aby zgasić peta.
miast duchową złość natychmiast w biały pył
zetrzeć

A może warto się w końcu nauczyć
jak opanować pukle poczochranych myśli
ciemne zniweczyć jak zużyte buty
jasne rozwijać by wśród nich marzenia
ziścić

[Leon Gutner]

Może to tak nie do końca w klimatach Leona ale zatrzymało, zaciekawiło .
I bardzo podoba mi się forma zapisu .

Wszystko razem całkiem całkiem .

Z uszanowaniem L.G.