Marzanna

[ble]

Narodziło się z marcem moje zamyślenie;
wszystkie błotne kałuże, nad którymi stałam
i nagłe przymarźliny – różnorodność cała
pstrych, przedwiosennych zjawisk. Rzucanie kamieniem

w płot zimowej przegrody. To jej suche echo
obudziło potrzebę rozbicia skorupy
stałych pojęć i manier. Lód na brzegu kruchy
nagle pękł i spłynęłam tam, gdzie życia cechą

jest oddzielanie twierdzę od chcę zagubienia
w myśli. Marcowe zwidy, w których nie należy
szukać sztywnych rozwiązań. Wystarczy raz przeżyć
pośredniość stanów stałych, żeby w roztargnieniach

znaleźć sedno prabytu. Tak sobie pokrewni
są chyba i przeczuwam. Zbawienna niejasność,
na której można oprzeć prawdę swoją własną:
na pewno jest wtedy, gdy nie jesteśmy pewni.


Wiersz po zmianach stosownie do uwag Miladory


Marzanna


Narodziło się z marcem moje zamyślenie;
wszystkie błotne kałuże, nad którymi stałam
i nagłe przymarzliny – różnorodność cała
pstrych, przedwiosennych zjawisk. Rzucanie kamieniem

w płot zimowej przegrody. To jej suche echo
obudziło potrzebę rozbicia skorupy
stałych pojęć i manier. Lód na brzegu kruchy
nagle pękł i spłynęłam tam, gdzie życia cechą

jest oddzielanie twierdzę od chcę zagubienia
w myśli. Marcowe zwidy, w których nie należy
szukać sztywnych rozwiązań. Wystarczy raz przeżyć
pośredniość stanów stałych, żeby w roztargnieniach

znaleźć sedno prabytu. Tak sobie pokrewne
są chyba i przeczuwam. Zbawienna niejasność,
na której można oprzeć prawdę swoją własną:
na pewno bywa wtedy, gdy nic nie jest pewne.

[SamoZuo]

Bardzo mądry wiersz, podoba mi się

Pozdrawiam

[ble]

Pewni, że niepewni.
Dzięki SamoZuo Poprawiłam drugi wers - powinien był zaczynać się z małej litery i teraz tak jest.
Pozdrowienia.

[Miladora]

Ładnie tymi przerzutniami operujesz, Ble.
Wiersz ma sens, przekaz i klimat. Spodobał mi się.

Mam tylko dwie uwagi:
- przymarźliny - nie ma takiego słowa, ale nie mam nic przeciwko neologizmom, chociaż tu akurat zgrabniejsze byłoby "przymarzliny" jak "przymarzanie".

I druga:
- na pewno jest wtedy, gdy nie jesteśmy pewni. - jest 13, jest średniówka 7/6, ale akcenty nie współgrają i ten wers haczy.
Można to rozwiązać w dość prosty sposób:

znaleźć sedno prabytu. Tak sobie pokrewne - (powinno być "pokrewne", nie "pokrewni", co ułatwia sprawę).
są chyba i przeczuwam. Zbawienna niejasność,
na której można oprzeć prawdę swoją własną:
na pewno bywa wtedy, gdy nic nie jest pewne. - (nie masz wtedy powtórzenia "jest/jesteśmy", no i średniówka dzieli wers na równiutkie części. A wtedy on płynie.

Dobrego

[ble]

Miladore, dzięki!
Szczególnie w kwestii zakończenia - mnie też się kiwało. Ach, pisanie rymowanych to wyższa szkoła jazdy. Rzucam to jak tylko dojadę do grudnia (jeszcze kwiecień, czerwiec i grudzień).
No, Twój pomysł zmian świetny. Nie lubię korzystać z podpowiedzi, ale...chyba to chwycę, łącznie z przymarzlinami.
Dziękuję, pozdrawiam

[Miladora]

Sugestie po to są, by z nich korzystać. Albo nie korzystać.
Jeżeli pasują, to należy brać, bo dziś ja Tobie, a jutro Ty mnie coś podsuniesz. Ja zawsze biorę, gdy słuszne.

Dobrego

PS. Cały rok opisujesz? Masz te wiersze na piętrze? Muszę sprawdzić w takim razie, bo to dobry pomysł na cykl.

[ble]

Kilka jest w rymowanych.

[Miladora]

Kilka jest w rymowanych.

To poszukam.
Teraz łatwiej, bo można z profilu wejść, a nie przeglądać ileś tam stron poezji wstecz.

[Leon Gutner]

Treść ładnie płynie i wabi czytelnika .
Jestem zwabiony sednem prabytu .

Z przyjemnością L.G.

[e_14scie]

pstrych, przedwiosennych zjawisk. Rzucanie kamieniem

z kolei mnie, lepiej płynie rytmicznie wiosennych zjawisk

gdzie życia cechą

nie rozumiem

jest oddzielanie twierdzę od chcę zagubienia

rytm

i tylko tyle uwag do poprawionej

za wiersz. bardzo dobry