Wiersz dla urzędniczki

[Paweł D.]

Prześliczna urzędniczko ma z Urzędu Pracy,
gdy czoło swe pochylasz nad szklanką herbaty
to chciałbym tobie nieba uchylić luksusu,
bo niewdzięczna to praca gdy wróży się z fusów.

Niczym lawina kiedy ze stromych i zimnych
schodzi szczytów i drżeniem napełnia doliny
taką głos twój ma siłę, energię i werwę
gdy przez drzwi wołasz do mnie: „No przecież mam przerwę!”

I cóż począć mam z sobą, ja tak zakochany,
którego ty nie widzisz, jak kundel niechciany
już w dal pójdę przed siebie lub w mrok rzucę z mostu,
lecz ty bądź jak ten urząd- dla siebie, po prostu.

[EdwardSkwarcan]

Dla mnie najsłabsze są pierwsze trzy wersy i trzy ostatnie. W interpunkcji dostrzegam błędy.
Tak sobie

[Paweł D.]

Przeżyłem niejedno, to i Twoje "tak sobie" też przeżyję, choć boję się co Ty byś z tego zrobił, pewnie wyzuł z wszelkiego dowcipu i doprawił dwoma kilogramami ołowiu Ale dziękuję za odwiedziny.

[Leon Gutner]

Raczej do żartobliwej i radosnej pasuje .
Z tej strony patrząc całkiem do przyjęcia .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Pamięta się, pamięta takie urzędniczki. Chyba jakaś mocno zalazła autorowi za skórę.

[tabakiera]

Interpunkcję to trzeba dopracować.
No i zaimki posypały się.

Dowcipnie, i owszem.

[Paweł D.]

Dziękuję za komentarze. To jest dość stary tekst, a i przyznaję że, in,terpunkcja nie, jest moją mocną stroną, Pozdrawiam.

[Grafoman]

Bardzo ładny. W dobrym guście, ze szczyptą ironii, lekkiej, jak u Starszych Panów.

[Paweł D.]

Dzięki.

[Hardy]

Jako ironia - tak. Nazwałbym wiersz "Inwokacja do urzędniczki"
Faktycznie, interpunkcja do poprawy.
Zgrzytają bitki "tobie - to" oraz dużo zaimków. Może choć jeden zaimek usunąć? (chociażby w 2. strofie 2. wersie, np: "którego wciąż nie widzisz, jam kundel niechciany").