Pieśń niepokornych

[abandon]

Wyschła czara goryczy napełniona łzami,
sympatyczny atrament w zżółkłe karty wnika,
bezzasadną gorliwość budzi w urzędnikach,
przybijając pieczęcie na cenzurowanym.

Krzyż w ramionach utula pochyloną brzozę,
suche liście na wietrze nucą pieśń żałobną,
znicze dawno przestały zmurszałemu płonąć,
wypłowiałe napisy nie wskrzeszają wspomnień.

O żołnierzu wyklętym z długiej listy straceń,
wywabianych na nowo ciemnych plam historii;
jedni mówią: bohater, inni wręcz: buntownik
stacjonuje w kwaterze z potłuczonych macew.

Głos posłańca z zaświatów szarpie czułe struny,
przez milenium splecione korzeniami drzewa,
gdy przestaną peany sprawiedliwym śpiewać,
pewnie nikt już od kłamstwa, prawdy nie odróżni.

Wstając z kolan niezłomny pobudzany czynem,
wznosi mur na sztandarach, brata z bratem kłóci.
Narodową ojczyznę racz nam Panie wrócić,
a dla wrogów przygotuj wieczny odpoczynek.

[alchemik]

Zaiste niepokorna ta treść
Pieśń w bardzo dobrym wykonaniu mistrzów pióra romantycznego.
Uczcie się wierszowania, poeci, od Abandona.
Mało kto potrafi używać tak pięknych i celnych metafor w wierszach wymagających starania się, aby rym, rytm albo średnik nie został zachwiany.
Tu widać opanowany warsztat i pewną rękę autora.

Oczywiście widać również przekonania.
I choć każdy prawdziwy poeta powinien być niepokorny, w sensie trzymania się własnego zdania, przekonania o świecie przeszłym i teraźniejszym.
A przecież to również satyra na narodowość. A właściwie nacjonalizm.
Niby co złego jest w kochaniu własnego narodu? To jak miłość do rodziny.
Byleby nie nienawiść do każdego, którego nazwisko ma inną końcówkę, włosy nie są blond.
I takie tam.

Wciągnął mnie historycznie ten wiersz przez odpowiednią dawkę patosu podzielonego przez ironię.
Wciągnął przez budowę i strukturę.

Pozdrawiam autora

Jurek

[abandon]

Można by powiedzieć, wszyscy patrzą, a każdy widzi, co chce zobaczyć, a na domiar, dla rozwoju interesów mówi to, co inni chcą usłyszeć. Wszak consilium curvus est. Podejmowany temat i punkt spojrzenia może sugerować punk siedzenia autora, ale to tylko pozory braku patriotyzmu, choć i ten pewnie każdy postrzega przez różowe okulary. Powiedzmy, że medal wieszany na szyi bohaterowi ma też rewers - ciemną stronę księżyca. Mówienie o tym nazwałbym alternatywą poznawczą, żeby nie wylać historii z kąpielą i nie oddawać pokłonów diamentowi ze skazą.
Autor jest tylko postronnym trubadurem konkretnej historii na lokalnej ziemi, ongiś gęsto zaludnionej społecznością o zabarwieniu języka jidysz. Oczywiście mógł wybrać inny epizod, ale ktoś musi być tym gorszym, żeby ktoś mógł się poczuć tym lepszym

Thx za peany, ale moje ambicje nie wychodzą poza plac zabaw
Pozdrawiam
Ab

[alchemik]

Plac zabaw - oczywiście.
Piaskownica bardzo trudnych tematów.
Taka skromność nie przystoi poecie.

W kwestii Jidysz, to faktycznie są fenomeny lokalne.
Bowiem Nasza Narodowość bardzo dobrze poradziła sobie z uprzątnięciem tego, co rozpoczęli i niemal zakończyli nadludzie z NSDAP.

W kwestii pamięci.
Ci sami nadludzie uważali Słowian za rasę niższą.
W tej chwili wielu Słowian próbuje przejąć po nich schedę.
Polanie wiodą prym.
Womitować się chce.

[tetu]

Nic ująć i nic dodać Ab, ogromne brawa, klasa sama w sobie. Ogromna sztuka ugryźć taki temat ubierając go do tego w taką formę.
miło Cie widzieć

[abandon]

al, wiem wiem, poeta musi sam sobie podnieść ego, przygniatające mu haluksa na paluchu, którego, znaczy haluksa, nabawił się komentarzem, kopiąc leżącego poetę w stanie upojenia grafomanią
Wielokrotnie słyszałem, że skromność jest wyrodną córką słabości i śp ojca, którego zżarła pycha.
Zatem lubię swoją łopatkę i grabki.
Może lekko trywializuję w tle powagi tematu, ale na tym rola piszącego się kończy, tym bardziej, że nadchodzi czas tajnych kompletów, ale o tym sza,


Tetu, Pani brawa są dla mnie jak wawrzyn wplatany w srebrzyste nici włosów
A mnie miło, nawet jak Cię nie widzę

[Leon Gutner]

Klimat lekko nie Leona ( miejscami ) ale nie sposób nie docenić tego co odczytałem .
Doceniam .

Z uszanowaniem L.G.

[abandon]

Leonie, za to ma inne walory. Czas akcji, tudzież szermierka słowna z niełatwym tematem.

Dziękuję.
Ab

[Nula.Mychaan]

AB bardzo kunsztowny wiersz, technicznie jak zawsze na najwyższym poziomie.
Trudny temat ujęty w ładne metafory, zamyśliłeś nie ty wierszem.
Należą Ci się wielkie

[abandon]

Nu, jesteś dla mnie nazbyt wyrozumiała
Dziękuję za wspólne zgłębianie drażliwego tematu.