Niewolnica

[Gajka]

o brzasku znowu odkrywam łąkę
rzeźbię ślad stopy w jagnięcym runie
jedwabiem spływa na trawę nuta
to wody strumień

potem wypełniam wnętrzności chemią
przepijam haustem snów z byle rzeki
zmęczenie co dzień przelicza żebra
raniąc uśmiechy

siadam spokojnie przed monitorem
dopasowując rękę do trupa
on taki miękki i aksamitny
nic nie zakłóca

sprytnie zamykam siebie w kapsule
otwieram własne prywatne niebo
w tym przezroczystym apartamencie
dopieszczam ego

tu o ratunku nie ma już mowy
pewna granica musi być znana
gdy przeholujesz cóż ci zostanie
nic
biała plama

[Ewa Włodek]

niewolnica - czego, Gajko? Ekranu? Rzeczywistości wirtualnbej? Bo przecież chyba nie "Białej Damy" z łańcuckiego "Polmosu"?...
A Biała Dama z kosą - nikogo nie ominie, rzetelna jest...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Gajka]

niewolnica - czego, Gajko? Ekranu? Rzeczywistości wirtualnbej? Bo przecież chyba nie "Białej Damy" z łańcuckiego "Polmosu"?...
A Biała Dama z kosą - nikogo nie ominie, rzetelna jest...

uśmiechy posyłam...
Ewa

Ewunia
Niewolnica rzecz jasna wizji ,magii, wirtualnego świata i dlatego... biała dama .... tu w kontekście .. "pojawia się i znika" . Można jeszcze inaczej interpretować, ale nie daj Boże damy z kosą... tu odlot na wieczne wirtualne wirowanie gwarantowany ...........
Ewuś dziękuję za komentarz

[Miladora]

To co, Gajcia? Pobawimy się w dopracowanie?

Wybrałaś formę niepełnej "safony" - to bardzo wdzięczny rodzaj poezji, ale zauważ, że raz masz wersy 10-zgłoskowe, a kiedy indziej 9-zgłoskowe. Trudno powiedzieć, czy dopracować do 10-ciu, czy zejść do 9-ciu.
Spróbuję dać Ci przykład 10-zgłoskowca, a przy okazji można zmienić pewne niezręczności:

- o brzasku znowu odkrywam łąkę
rzeźbię ślad stopy w jagnięcym runie - i masz 10
jedwabiem spływa na trawę nuta - "cherlawa" to "brzydkie" określenie, niepasujące do strumienia
to wody strumień

- potem wypełniam wnętrzności chemią - i jest 10
przepijam haustem snów z byle rzeki - 10 - nie miałaś rymu z końcowym wersem
zmęczenie co dzień przelicza żebra - 10
raniąc uśmiechy

- siadam spokojnie przed monitorem - 10
dopasowując rękę do trupa - 10
on taki miękki i aksamitny - 10
nic nie zakłóca

- sprytnie zamykam siebie w kapsule - 10
otwieram własne prywatne niebo - 10 - nie miałaś rymu z ostatnim wersem, więc taka propozycja na szybko
w tym przezroczystym apartamencie - 10
dopieszczam ego

tu o ratunku nie ma już mowy - 10
pewna granica musi być znana
gdy przeholujesz cóż ci zostanie - przeholujesz, a nie "przyholujesz"
nic
biała dama


"Biała dama" to także rodzaj koktajlu.
Ale - w tym kontekście czytam to jako pewnego rodzaju oderwanie od rzeczywistości - można stać się "duchem", zupełnie nieprzystosowanym do życia, dla którego istnienie wirtualne staje się wyraźniejsze i ważniejsze niż to prawdziwe.
Taki rodzaj zagubienia, a właściwie ucieczki od realnego świata.

No to miłego

[Gajka]

To co, Gajcia? Pobawimy się w dopracowanie?

Wybrałaś formę niepełnej "safony" - to bardzo wdzięczny rodzaj poezji, ale zauważ, że raz masz wersy 10-zgłoskowe, a kiedy indziej 9-zgłoskowe. Trudno powiedzieć, czy dopracować do 10-ciu, czy zejść do 9-ciu.
Spróbuję dać Ci przykład 10-zgłoskowca, a przy okazji można zmienić pewne niezręczności:

- o brzasku znowu odkrywam łąkę
rzeźbię ślad stopy w jagnięcym runie - i masz 10
jedwabiem spływa na trawę nuta - "cherlawa" to "brzydkie" określenie, niepasujące do strumienia
to wody strumień

- potem wypełniam wnętrzności chemią - i jest 10
przepijam haustem snów z byle rzeki - 10 - nie miałaś rymu z końcowym wersem
zmęczenie co dzień przelicza żebra - 10
raniąc uśmiechy

- siadam spokojnie przed monitorem - 10
dopasowując rękę do trupa - 10
on taki miękki i aksamitny - 10
nic nie zakłóca

- sprytnie zamykam siebie w kapsule - 10
otwieram własne prywatne niebo - 10 - nie miałaś rymu z ostatnim wersem, więc taka propozycja na szybko
w tym przezroczystym apartamencie - 10
dopieszczam ego

tu o ratunku nie ma już mowy - 10
pewna granica musi być znana
gdy przeholujesz cóż ci zostanie - przeholujesz, a nie "przyholujesz"
nic
biała dama


"Biała dama" to także rodzaj koktajlu.
Ale - w tym kontekście czytam to jako pewnego rodzaju oderwanie od rzeczywistości - można stać się "duchem", zupełnie nieprzystosowanym do życia, dla którego istnienie wirtualne staje się wyraźniejsze i ważniejsze niż to prawdziwe.
Taki rodzaj zagubienia, a właściwie ucieczki od realnego świata.

No to miłego

Miladorko bardzo ,ale to bardzo dziękuję i duża buźka

[Miladora]

[Gajka]

Muszę ze wstydem przyznać, że nie przyłożyłam się do tego wiersza uffffffff
Miladorko dziękuję za bezbłedne odczytanie przesłania
Poprawiłam

[Leon Gutner]

Nie będę wkładał głowy tam gdzie ów leonowy łep zbędny .
A tu jest wszystko co Leo lubi wyczytywać w wierszach .
O dawce tych lekarstw na rzeczywistość dyskutować nie będę - powiem tylko - z przyjemnością .
I to dużą .

Z uszanowaniem L.G.

[Sede Vacante]

Sama - jak to określam -fabuła wiersza intrygująca, aczkolwiek nie do końca widze obrazy, jakby zza mgły. Ale to zdecydowanie kwestia mojego szybkiego czytania po pracy, padam z nóg i umysł się buntuje.
Ale uwielbiam ten styl pisania, chyba już u Miladory to widziałem. kiedy ostatni wers jest jakiś "inny", szybki, takie "cięcie".
Świetnie się to czyta, ta rytmika z tym ostatnim, krótszym wersem mnie wręcz rozpieszcza:)
Więc miło było tu zajrzeć.

[anastazja]

Och Gaju, jaki miodzik wlałaś, sprytny ten wiersz oj, nie lada jaki.

Miła u Ciebie wizyta.

Pozdrawiam z serduchem.