zimowe wino

[Miladora]

w pędach bluszczu śpi mroźne powietrze
przenikając zamglony krajobraz
tak bym chciała by czas mnie dziś porwał
w inny wymiar – zapomnieć o mieście
pełnym ludzi spieszących donikąd
w nieustannych przypływach odpływach
znowu ujrzeć odległy horyzont
nad termami ciepłymi jak glühwein

śnieg za oknem zbłękitniał i w zmierzchu
światło latarń omywa pierzeje
może we mnie coś też zbłękitnieje
i zapragnę wysłuchać podszeptu
by odpłynąć myślami gdzieś indziej
zamknąć oczy – w wiedeńskiej winiarni
znowu sączyć złocisty Hochriegl
słuchać śmiechu jak wtedy jak dawniej

Meidling drzemał gwiazdkowo pod śniegiem
pośród bieli w schönbruńskim ogrodzie
krzyżowały się drogi – i nie wiem
czy nas wiodły wzajemnie ku sobie
ile można ich było przemierzyć
w owym czasie pod łukiem Gloriette
wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

[atoja]

bez znieczuleń wnikają pod skórę
pełne szeptów bąbelki hochriegla
i zmieniają koloryt wieczory
w tej wiedeńskiej kafejce ...ech Mila

[P.A.R.]

w pędach bluszczu śpi mroźne powietrze
przenikając zamglony krajobraz
tak bym chciała dać dzisiaj się porwać
w inny wymiar – zapomnieć o mieście

pełnym ludzi spieszących donikąd
w nieustannych przypływach odpływach
znowu ujrzeć odległy horyzont
nad termami ciepłymi jak glühwein

śnieg za oknem zbłękitniał i w zmierzchu
światło latarń omywa pierzeje
może we mnie coś też zbłękitnieje
i zapragnę wysłuchać podszeptu

by odpłynąć myślami gdzieś indziej
zamknąć oczy – w wiedeńskiej winiarni
znowu sączyć złocisty Hochriegl
słuchać śmiechu jak wtedy jak dawniej

Meidling drzemał gwiazdkowo pod śniegiem
pośród bieli w schönbruńskim ogrodzie
krzyżowały się drogi – i nie wiem
czy nas wiodły wzajemnie ku sobie

ile można ich było przemierzyć
w owym czasie pod łukiem Gloriette
wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

tia


w pędach bluszczu śpi mroźne powietrze
przenikając zamglony krajobraz
tak bym chciała dać dzisiaj się porwać
w inny wymiar – zapomnieć o mieście

pełnym ludzi spieszących donikąd
w nieustannych przypływach odpływach
znowu ujrzeć odległy horyzont
nad termami ciepłymi jak glühwein


tak bym chciała żebyś mnie porwał...

światło latarń omywa pierzeje

obmywa, pierzeje

wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

jak i po Twoich słowach

[Ewa Włodek]

urokliwe obrazy, Mila, a i zamyślenie - iście z winiarni popołudniową porą...

moc uśmiechów posyłam...
Ewa

[Miladora]

bez znieczuleń wnikają pod skórę

Ładne dopełnienie, Atojka.

tak bym chciała żebyś mnie porwał...

Niestety, to nie o „niego” chodzi.
„Dać się porwać” można zarówno „komuś”, jak i „czemuś”.
Ale przyznaję, że ten wers można lepiej rozwiązać, tylko jeszcze nie wpadłam na odpowiedni pomysł.

obmywa, pierzeje

Sjp:
Omywać – myć z wierzchu, otaczać wodą ze wszystkich stron, opływać.
Obmywa – brak znaczenia.
Obmyć – przemyć, umyć z grubsza.
Sjp:
Pierzeja – frontowa ściana zabudowy ulicy lub placu.

wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

jak i po Twoich słowach

Żebym tylko wiedziała, czy to się odnosi do pierwszego, czy do drugiego wersu…

Ale tak czy owak – czepiaj się do woli, PAReńku.
Jestem typową masochistką.

i zamyślenie - iście z winiarni popołudniową porą...

Tak, ale to jednocześnie opowieść o pewnym zamkniętym już świecie, Ewuś.

Dziękuję i miłego Wszystkim

[Jabrzemski]

Ładne cacko

[Miladora]

No proszę, JJ, jaka miła niespodzianka.

Wspiąłeś się wreszcie na ósme piętro.

[Sokratex]

Meidling drzemał gwiazdkowo pod śniegiem
pośród bieli w schönbruńskim ogrodzie
krzyżowały się drogi – i nie wiem
czy nas wiodły wzajemnie ku sobie
ile można ich było przemierzyć
w owym czasie pod łukiem Meidling
wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

Nudne i wtórne. Łuk Meidling, schönbruński ogród mają tu robić za poezję.
Ujmij raz takie cofanie się, wracanie oryginalnie i nie klepu klepu jednostajnym rytmem.
Co to jest na przykład: "zamknięte już kiedyś"? Tłumaczyłem tyle razy, że tak się nie pisze
Poeta buduje obraz:

• • • ńeizd ywon
      pracownik metra
      trze zmarszczki

[Miladora]

Nudne i wtórne.

Dziękuję, Sokratexie.
Ale będę sobie dalej "klepać".

[Sokratex]

Nudne i wtórne.

Dziękuję, Sokratexie.
Ale będę sobie dalej "klepać".

Ale ja chciałem zrobić z Ciebie poetkę. To działa w dwie strony
Czytałem pod rząd kilkanaście Twoich wierszy i po pewnym czasie stają się jakimś monotonnym klepaniem.
Jakby reżyser w kółko ciągnął ten sam serial i tylko zmieniał rekwizyty na łuk meidling, schönbruński ogród, itp.
Poczytaj Leśmiana, jaką ma różnorodność stylu, Mickiewicza, Gałczyńskiego, Szymborską.

Wybacz, ale będę Ci wypominał takie pierdoły jak "w zamkniętym już kiedyś".
Albo "wiem jedynie"

wiem jedynie – nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w zamkniętym już kiedyś

Pisze się tak:

rano wieczór - nic nie jest jak przedtem
gdy zniknęły w ogrodzie zamkniętym


To tylko wierzchołek góry lodowej (notabene tytułu wiersza)