barwy za tęczą

[Intarsja Lumiere]

szare kobiety z przyklejonym
grymasem szczęścia. na potrzebę
ich. współczujących od poziomu
spodlenia. chódwchłód byle wiedzieć

do wczoraj jaki cień fioletów
pod okiem zamknął się w kiromrok.
z pustą sytością szeptwszept tam tu
tam. powtórzone już nie wymrą

szarym kobietom tkając całun
za życia. za chęć. za wprost śmiałość
kochania od już. pozostaną

pajęczą pętlą zahaczone
o lęk przed nowym. choć po stronie
przekątnej czeka samotny on.

[Leon Gutner]

Karkołomne w odczycie choć ... ma klimat i ciekawy nastrój .
Niepotrzebnie zamieszane formą jak łyżką i zupełnie niepotrzebnie sili się na orginalność .

Leo z ciekawością .

L.G.

[Miladora]

Wybrałaś formę sonetu i oryginalnie to wyszło z tymi przerzutniami i słowotwórstwem.
A rytm i jego chropowatość odzwierciedla niepokój zawarty w treści.
Jedynie ostatni wers "samotny on" zmusza do innej akcentacji, na czym można się potknąć.

Dobrego

[P.A.R.]

mnie, podobnie jak Leona, za nic nie przekonuje Twoja oryginalność
wiesz, do butelki można włożyć nawet model statku z żaglami
tylko trzeba wiedzieć jak ...

[Intarsja Lumiere]

Witam Dziękuję za wypowiedzi

Miladoro, dziękuję za celną uwagę, zaś pozostałym opiniodawcom odpowiem słowami poety:



Mnie zawsze podobał się Mickiewicz, ale nie wiedziałem dlaczego.

Aż zrozumiałem, że pisał szyfrem i że taka jest zasada poezji,
dystans między tym, co się wie
i tym, co się wyjawia.

Czyli treść jest ważna, niby ziarno w łupinie, a jak będą bawić się
łupinami, nie ma większego znaczenia.

Błędy i dziecinne pomysły poszukiwaczy tajemnicy
powinny być wybaczane.

(...)

Miłosz - Traktat teologiczny, 7

[Ewa Włodek]

mnie się podoba. Po pierwsze - temat i nastrój - wiersz jest o tym, jak nieraz nam, kobietom, ważne i istotne sprawy przeciekają między palcami, bo kładziemy nacisk na "pierdoły"...
I forma - sama lubię "poeksperymentować" z sonetami, które z według założeń poetyki i wersyfikacji - to formy ściśle liryczne, a ja lubię je "degradować", ubierając w ich formę epikę...
Dlatego - doceniam, doceniam...


I pozdrawiam ciepło
Ewa

[Gloinnen]

Moim zdaniem wiersz o trudnej miłości, i związanych z nią cierpieniach, które muszą dźwigać kobiety, tak bardzo potrzebujące szczęścia, że uwierzą w każde złudzenie...
Rzucają się w wir rozmaitych relacji, krzywdzących, niesprawiedliwych i pomału gasną, ukryte za kiromrokiem Chyba także o uwięzieniu w bolesnej tymczasowości, o braku odwagi, aby się uwolnić, chociaż prawdziwe szczęście jest być może na wyciągnięcie ręki.
Opowiadasz o upodleniu, które nierzadko kobieta mniej lub bardziej świadomie wybiera po to, aby nie być samotną.
Smutny wiersz, tym bardziej, że go bardzo osobiście odbieram. Jeśli chodzi o formę - mnie spodobała się ta próba eksperymentu w zapisie klasycznego sonetu. Rzeczywiście dobrze oddaje wewnętrzne napięcie, szarpaninę emocjonalną kobiet, których rzeczywistość opisujesz. Bardzo ciekawe pisanie, innowacje według mnie przemyślane, a nie przypadkowe; chętnie przeczytam jeszcze coś Twojego.

Pozdrawiam,


Glo.

[Intarsja Lumiere]

mnie się podoba. Po pierwsze - temat i nastrój - wiersz jest o tym, jak nieraz nam, kobietom, ważne i istotne sprawy przeciekają między palcami, bo kładziemy nacisk na "pierdoły"...
I forma - sama lubię "poeksperymentować" z sonetami, które z według założeń poetyki i wersyfikacji - to formy ściśle liryczne, a ja lubię je "degradować", ubierając w ich formę epikę...
Dlatego - doceniam, doceniam...


I pozdrawiam ciepło
Ewa

Dziękuję, rzeczywiście o kobietach

Dodano -- 01 gru 2011, 12:11 --

Moim zdaniem wiersz o trudnej miłości, i związanych z nią cierpieniach, które muszą dźwigać kobiety, tak bardzo potrzebujące szczęścia, że uwierzą w każde złudzenie...
Rzucają się w wir rozmaitych relacji, krzywdzących, niesprawiedliwych i pomału gasną, ukryte za kiromrokiem Chyba także o uwięzieniu w bolesnej tymczasowości, o braku odwagi, aby się uwolnić, chociaż prawdziwe szczęście jest być może na wyciągnięcie ręki.
Opowiadasz o upodleniu, które nierzadko kobieta mniej lub bardziej świadomie wybiera po to, aby nie być samotną.
Smutny wiersz, tym bardziej, że go bardzo osobiście odbieram. Jeśli chodzi o formę - mnie spodobała się ta próba eksperymentu w zapisie klasycznego sonetu. Rzeczywiście dobrze oddaje wewnętrzne napięcie, szarpaninę emocjonalną kobiet, których rzeczywistość opisujesz. Bardzo ciekawe pisanie, innowacje według mnie przemyślane, a nie przypadkowe; chętnie przeczytam jeszcze coś Twojego.

Pozdrawiam,
:rosa

Glo.

Ech Glo, zastrzeliłaś mnie zupełnie To pierwszy komentarz, który dokładnie naświetlił o czym jest wiersz, bałam się, że napisałam coś co jest zrozumiałe tylko dla mnie Dziękuję