Słyszysz mój szept?

[Ewa Włodek]

Byłam żywa. Pąsowa. I pachniałam słońcem.
Rozchylałam z czułością atłasowe płatki,
kipiała we mnie mocna, gorąca witalność.

Nie mogłaś. Ja musiałam zejść w tę czeluść – czarną –
milcząca towarzyszka. Albo – dar ofiarny?
Jestem tu – per procura. Zostanę do końca.

[Gloinnen]

Jestem pod wrażeniem.
Przepiękny, mocny, bolesny. Wszystko, tak jak lubię.
Pozornie - ociera się o gotyckie klimaciarstwo (róża wrzucona do grobu, rodzaj kwietnej obiaty) - ale całość napisane w sposób przyprawiający o dreszcz.
Skojarzył mi się z hinduskim obrzędem sati, choć w wierszu nastąpiła transpozycja. Spersonifikowana róża zstępuje z umarłym pod ziemię w zastępstwie prawdziwej towarzyszki życia...
Podoba mi się także wykonanie.


Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

Zatrzymuje mocno głębią myśli ...
Odczytuję jako rozmowę młodości z zaborczą starością...

[Ewa Włodek]

Skojarzył mi się z hinduskim obrzędem sati, choć w wierszu nastąpiła transpozycja. Spersonifikowana róża zstępuje z umarłym pod ziemię w zastępstwie prawdziwej towarzyszki życia...

i to jest strzał w dziesiątkę, Glo...To jest sens...

Pozornie - ociera się o gotyckie klimaciarstwo

ano, czasem lubię gotyk, ale tutaj - to celowe, bo "opowiadana" rzeczywistość wyglądała - "gotycko"...

Odczytuję jako rozmowę młodości z zaborczą starością...

oj, nie taki był zamysł, Atojo...Ale cieszy mnie, że można odczytać i tak, jak Ty odczytujesz. Wszak słowo - pokazane - zaczyna żyć własnym życiem, a właściwie - życiem, jakie tchną w nie Czytający...
:

moje Panie, ślicznie Wam dziękuję za odwiedziny, za czas dany wierszowi i za tak pozytywne przyjęcie go...
moc dobrego Wam posyłam...
Ewa

[coobus]

Piękny wiersz, Ewo.
Jak to u Ciebie, minimum słów, maksimum treści , poetyki i nastroju. To niełatwa sztuka

[Leon Gutner]

Ewy powrót do prześlicznych miniaturek .
Jakże zachwycający .

Z uszanowaniem L.G.

[Abi]

przymruż oko,
że przemknę poboczem do następnego...

/A\

[Ewa Włodek]

Jak to u Ciebie, minimum słów, maksimum treści , poetyki i nastroju.

och, Coob, wiesz, że ja w kwestiach - istotnych - właśnie tak...

Ewy powrót do prześlicznych miniaturek

bo ja ich - miniaturek - nie zarzuciłam, Leonie, tylko tak na chwilę je zostawiłam "na boku"...

przymruż oko,
że przemknę poboczem do następnego...

przymrużam, Abi, a ty nie przemykaj poboczem, tylko jedź bezpiecznym pasem...


Drodzy Państwo, pięknie Wam dziękuję, żeście wstąpili, dali Swój czas wierszowi i powiedzieli dobre słowa...
moc serdecznego Wam posyłam...
Ewa

[Nicol]

nie sposób odejśc bez śladu ...

[anastazja]

Ewuniu, aż zazdrość mnie wzięła, cudeńko