jesień

[eka]

i jakby to nie pożegnanie było
uśmiechy pełne otuchy
jak jaskółki

wysoko fruwały między nami
choć
zanosiło się na deszcz

[Lucile]

Dobry wieczór Eko,

jesiennie pięknie

Pozdrawiam
Lucile

[lczerwosz]

Myślę, że równie dobrze tytułem mógł by być wieczór...
A najlepiej coś jak najmniej banalnego, przecież jesień zdarza się co rok, wieczór - co dnia.
Zapewne nie o takiej jesieni piszesz, to jest i pożegnanie i prawie płacz i trzymanie "wysokiego" nastroju "mimo wszystko".
Tak bym chciał, aby to tylko wyjazd.
Niebanalna jest własna śmierć.

[eka]

Dzięki, Lucile

Leszku, ująłeś mnie tymi słowami. To był wyjazd. Dzięki za podzielenie się odbiorem.

[iTuiTam]

i jakby to nie pożegnanie było
uśmiechy pełne otuchy
jak jaskółki

wysoko fruwały między nami
choć
zanosiło się na deszcz

A może skowronki?

Pożegnania są - uwaga patos! - jak kamienie milowe, albo... kamyki w zależności od ich ważkości.

[Fałszerz komunikatów]

Myślę, że peelom było wtedy bliżej do łabędzi niż jaskółek
Jak zwykle u Ciebie, Ewuniu - magia miesza się z doskonałym warsztatem

[Alek Osiński]

ot i sprzeczność!
Ale faktycznie, trzeba przyznać, że deszcz,
to swoisty orędownik rozstań, chociaż sam w sobie,
lubi akurat spajać i stąd pewnie nawet
podwójna sprzeczność...

[eka]

A może skowronki?

Myślę, że peelom było wtedy bliżej do łabędzi niż jaskółek

No niestety, stety - muszą być jaskółki. Nie zaobserwowaliście, że jaskółki latają nisko nad ziemią przed deszczem?
Na tym opiera się konstrukcja tych wersów.
I tak Alek ma rację, chodzi o sprzeczność, ale w tym sensie, że metaforyczny deszcz (rozstanie) poprzedzone było pogodą uśmiechu (jaskółki w taki czas latają wysoko).

Bardzo Wam dziękuję za wizytę i podzielenie się odbiorem.
Mimo banalności tytułu zauważonej przez Leszka.