jak kręgi na wodzie

[Lucile]

synchronizuję się
z wibracją chociaż

ślady kołysania w twoich
dłoniach

znikają

[eka]

Witaj, Lu
Masz tu dwa obrazy, a z tytułem trzy. Wibracja, synchronizacja, kołysanie w dłoniach.
Wibracja z czym w harmonii, z kręgami, dłońmi, kołysaniem?
Ten jeden przecinek... no wiesz.

[Fałszerz komunikatów]

Adresatem może być tu matka, albo osoba, ktorą kiedyś kochaliśmy, ale zawiedliśmy się na niej. Dostrzegam formę rezygnacji z nadziei.
Peerzy przestają nadawać na tych samych falach.
Tylko te kręgi na wodzie...cóż, trochę zaburzają spójny obraz.
Niemniej bardzo podoba mi się ta mini

[Henryk VIII]

Witaj,
odczytuję tu znaki przemijania. Chwilowość - jej nieuchronność...

Zatrzymuję się przeto nad kręgami na wodzie...
H8

[Lucile]

Eko, Fałszerzu, Henryku VIII,
bardzo dziękuję za wizytę oraz tak różnorodne i ciekawe interpretacje tego drobiazgu
Eko, tak się jakoś ten niesforny "przecinek - indywidualista" przyplątał. Pognałam go precz

Przyznam jednak, że ta miniaturka powstała z całkiem innego powodu - rzekłabym - erotycznego. Bowiem w moim zamierzeniu jest (była) erotykiem. Może bardziej zakamuflowanym, ale - tak przynajmniej uważałam - podskórnie naładowanym namiętnością, bólem oraz świadomością oddalającej się, zanikającej miłości ( jako te kręgi), która patrzy już w innym kierunku, a odstawiana na boczy tor peelka kurczowo chce to przemijanie zatrzymać - własnie synchronizując się.
No cóż nie wyszło

Pozdrawiam serdecznie
Lucile