pa

[lczerwosz]

Spotykaliśmy się zawsze o tej samej porze, zawsze w tym samym miejscu. To jest gdzieś pośrodku pola walki, na linii kompromisu, w ciasnej kanciapie wybudowanej jakby specjalnie dla złapania oddechu dla mniej wytrwałych. Oboje zdawaliśmy sobie sprawę z grożącego niebezpieczeństwa, co jeszcze bardziej napędzało. A wszystko w piętnaście minut, bo tak mijały się długie przerwy, chyba specjalnie, aby można w ten sposób wzajemnie odseparować nas od siebie. Nie było czasu na zbędne flirty, ciasne pomieszczenie uniemożliwiało też spełnianie bardziej wybujałych zachcianek. Już po kilku dniach wszystko nabrało rytmu uzgodnionego bez żadnych słów negocjacji i przeszło w powtarzalną codziennie rutynę. A nawet po perfekcyjnym osiągnięciu celu z szybkością krótkodystansowca i precyzją łucznika, zawsze powstawał popłoch przy rozdzielaniu elementów ubrania, żeby nie zamienić lub nie włożyć na lewą stronę. Potem tylko jedno krótkie pa; jakże dobrze wiadomo było, że następnego dnia będzie kolejne.

z inspiracji okruchem pt. dominacja analizy ELKI

[ELKA]

No cóż, podoba mi się Twój okruch Leszku, dużo lepszy od mojego.

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

ani lepszy ani gorszy
inny

[alchemik]

Świetny okruch, Leszku.
Mam to samo, że poezja wpływa na moje myślenie, na poezję.
Gratuluję więc Elce.
Elu!

[ELKA]

Mnie się podoba, bardziej niż mój... ciasne ramy do zapamiętania na zawsze. Super!

Bardzo się cieszę, że zainspirowałam Ciebie do napisania czegoś tak pięknego.

Leszku, Jerzy, to trzeba

[lczerwosz]

Naprawdę nie o porównywanie chodzi. A inspiracja jest super. To jest jak klucz do starego pokoju, w którym nie byłem już tak dawno. Dziękuję.

[Alicja Jonasz]

bez egzaltacji o pięknie bycia blisko:) tak to odbieram:) podoba mi się:) pozdrawiam autora

[lczerwosz]

Alicjo,
wiesz, takie zupełnie zwyczajne, a po latach robi się jakby bardziej piękne.

[Patka]

Dobrze się czyta, ale ostatnie zdanie:

Potem tylko jedno krótkie pa i jakże dobrze wtedy wiadomo było, że następnego dnia nastąpi kolejne.

Gubi się gdzieś rytm, w zaznaczonym fragmencie jest jakby za dużo słów, brzmi też to dość nieporadnie, spójnik "i" nie jest tu najlepszy, dałabym średnik albo w ogóle podzieliła zdanie na dwa.
"Potem tylko jedno krótkie pa; jakże dobrze wiadomo było, że następnego dnia nastąpi kolejne." - tak to bym wiedziała, nawet bez "jakże".
Można jeszcze się uprzeć i powiedzieć, że "następnego" i "nastąpi" to powtórzenie; drugie da się zastąpić słowami: "przyjdzie", "nadejdzie" itp.

Reszta ok (przynajmniej przy pierwszym czytaniu), tylko to jedno zdanie zatrzymało zbyt długo.

Pozdrawiam
Patka

[lczerwosz]

Reszta ok (przynajmniej przy pierwszym czytaniu), tylko to jedno zdanie zatrzymało zbyt długo.

Patko, dziękuję! Zmieniłem. U Ciebie jest ślad, jak było wcześniej.