Dlaczego komentujemy cudze teksty

[lczerwosz]

No wiedziałem, ze namieszam. Ale nie chciałem, aż takiej wojny. Tylko pośmiać się chciałem. Dziewczyny, uspokójcie się. Idźcie na drinka.
W skrócie to można było mnie tak odczytać: recenzowanie jest przyjemnością. Zwłaszcza złych wierszy, ale nie tylko wierszy. Bo można się wykazać. Mentorstwem. Wiedzą, wyczuciem wynikającym z rutyny.
A może mendor-stwem. Ale to właśnie był żart i to z samego siebie, a nie przytyk do nikogo. Szukałem złego pierwiastka w sobie i znalazłem. Wiec napisałem. Ale wyszedłem z miejsca, gdzie zajmowałem się oceną wiersza Elki w neutralne miejsce, aby nie był to komentarz do wiersza, off-top, tylko osobny problem.
To co mówi Eka to prawda. Jeśli poważnie brać pod uwagę przyjęte zobowiązania, to użytkownik portalu ma tez i obowiązki wobec innych użytkowników. A moderator ma więcej obowiązków.

I myślę, że niestety w każdym żarcie jest odrobina prawdy. Bo każdy człowiek ma w sobie chęć dobrego pokazania się, to sie nawet nazywa próżność. Jedni więcej, inni mniej. Próżność jest jednym z przyczyn, dla których stare wygi ścigają młokosów w dowolnym dziele. Znam dostojnych profesorów, znanych malarzy, poetów z wielkim EGO. Im nawet nie wypada powiedzieć, że się mylą w ocenach, że lecą z recenzją wg swojego utartego schematu, powtarzanego od dziesięcioleci. Albo prowadzą wykład wg notatek z lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, co je pewnie sami robili na kolanie, jak sami słuchali, a teraz mówią to samo i niedokładnie.
Idź do takiego, to cię zjedzie od głowy do stóp, dopiero jak mu sie podlizać to uzna, że ktoś ma coś do powiedzenia, że ci jest wolno go pochwalić. I tylko tyle. Zaraz ci przerwie, że sie nie znasz. A w twoich słowach same plycizny, u niego jest prawdziwa głębia.
No i już i mnie przygnębia.
Jak porównać próżność starej wygi do młodego, raczkującego jeszcze artysty, co to wierzy, że już jest wielki. Jeden i drugi nie dopuszcza do siebie krytyki. Czyli jest część wspólna tych zbiorów to jest to co lubię . Kazdy to lubi, tlko jeden się stara pilnowac i zwracac uwagę na innych samolubów, a drugi nie.
A pamietajmy ze kazdy WIELKI artysta musi mieć duze JA, musi byc przekonany o swojej misji, o swojej niezwykłości. Bo inaczej go zjedzą koledzy z piaskownicy i nie zrobi żadnej kariery. A talent to już najmniej się liczy.

[Patka]

Ja jestem spokojna, spokojnie odpowiedziałam Elce. Co z moich komentarzy do niej dotarło, to inna sprawa, ja już nie mam zamiaru się produkować.

[nie]

Nawiązując do niektórych wcześniejszych wypowiedzi:
Podejrzewam, że portal nie powstał po to, aby jego użytkownicy byli względem siebie życzliwi. Na pewno też nie po to, żeby byli chamscy.

Moje wyobrażenie celu istnienia tego portalu to wymiana doświadczeń na drodze krytyki literackiej, co oznacza z kolei tyle, że realizuje się tutaj prosty mechanizm wymiany "dóbr" - autor publikujący utwór czerpie doświadczenia z analiz, uwag, przemyśleń, krytyki czytelników-komentatorów oraz sam, komętując cudze utwory, dzieli się swoim doświadczeniem z innymi.


Najmniejszego sensu dla poważnego autora jak i dla portalu winny nie mieć komentarze w stylu:
"Nie podoba mi się. Nie kupuję tego. Ta postać do mnie nie przemawia"
Otóż bez wskazania DLACZEGO tekst się nie podoba, które elementy są wg komentującego słabe, na czym konkretnie polega ich słabość (i ewentualnie propozycji alternatywy lub kierunku zmian) - komentarz jest bezwartościowy, ponieważ nie dochodzi do wymiany istotnych doświadczeń, wiedzy, umiejętności - samo poznanie opinii "nie podoba mi się" nie rozwija nikogo i niczyjego pisania nie jest w stanie poprawić; w dodatku w żaden sposób nie da się z tym dyskutować.
Takie komentarze powinny być zatem tyle warte dla piszącego i jego warsztatu, co reklama podpasek na miejskim bilbordzie.

Podobnie sprawy mają się z komentarzami: "Podoba mi się. Świetny wiersz. Dobre zakończenie."
Tutaj tak samo przydałoby się ukierunkowanie pochwały na konkretne elementy. Bez tego komentarz jest śmieciem leżącym na płatnym serwerze, marnującym czas, energię i oczy każdego kto go czyta; opinią, która bardziej może zaszkodzić warsztatowi autora niźli połechtać jego ego.

Przy czym znalezienie i wskazanie słabości (nawet najbardziej subiektywne - słuszne lub nie - tutaj przecież można dyskutować) częściej mają wartość dla autora tekstu niż najbardziej sprecyzowane i słuszne pochwały. Zupełnie jak z grą w szachy i każdą inną dziedziną, w której człowiek pragnie się rozwijać.

[lczerwosz]

Boże (jeśli mogę takie odwołanie zrobić przy tobie - nie ), po raz pierwszy w życiu zgadzam się z Tobą w stu procentach. Ale się porobiło, ale się porobiło. Boże, Boże.

[nie]

To Jezus. On nas kocha.

[lczerwosz]

Możliwe. Co by przez to słowo nie rozumieć.

[nie]

Zapommiałem o komentarzach zawierających samą tylko interpretację utworu, a to przecież częsty przypadek - według mnie są one wartościowe i również są pożądaną formą kontaktu autor-czytelnik.

[lczerwosz]

Ja często tak piszę, co zrozumiałem wlaśnie.
A czasem mi wstyd, że nic nie zrozumiałem i zamiast się przyznać, że nic nie kumam, czekam na interpretację innych, bo wtedy sie nie zbłaźnię brakiem zrozumienia .
A to kamyczek, do mojego "mendorstwa".

[Patka]

Podobnie sprawy mają się z komentarzami: "Podoba mi się. Świetny wiersz. Dobre zakończenie."
Tutaj tak samo przydałoby się ukierunkowanie pochwały na konkretne elementy. Bez tego komentarz jest śmieciem leżącym na płatnym serwerze, marnującym czas, energię i oczy każdego kto go czyta; opinią, która bardziej może zaszkodzić warsztatowi autora niźli połechtać jego ego.

Przy czym znalezienie i wskazanie słabości (nawet najbardziej subiektywne - słuszne lub nie - tutaj przecież można dyskutować) częściej mają wartość dla autora tekstu niż najbardziej sprecyzowane i słuszne pochwały. Zupełnie jak z grą w szachy i każdą inną dziedziną, w której człowiek pragnie się rozwijać.

O, a już myślałam - czytając poprzednie akapity - że o tym nie wspomnisz. Brawo. Pochwały, nadmierne, niczym niepodparte, mogą szkodzić bardziej autorowi, a na pewno mu nie pomagają. Mówią tylko: jesteś świetny, nic więcej nie rób, nie rozwijaj się. Oczywiście mówię głównie o przypadkach autorów początkujących, średnich, przed którymi jeszcze długa droga.

W tym samym dziale jest mój temat o konstruktywnym chwaleniu. Ostatnio częściej widzę (zwracam uwagę, nie wiem) na komentarze typu: bardzo dobry wiersz, świetne opowiadanie. Zero: dla mnie, według mnie. Zero uzasadnień albo jakieś gadanie niby o tekście, ale nie do końca. I ja się pytam - skąd ta pewność? Dlaczego wymaga się od krytykujących, by uzasadnili swoje opinie, a opinie chwalących łyka się bez problemu? Nigdy chyba nie dostanę sensownej odpowiedzi na to pytanie.

[nie]

Dla autora najbardziej wkurwiająca i zniechęcająca do publikowania jest nieuzasadniona krytyka, właśnie te wszystkie "Nie podoba mi się. Słabe. Czemu? Bo tak. Bo mam prawo do wyrażania własnej opinii."
Uważam to za gorsze od pustych pochwał, bo może całkowicie i niesłusznie zniechęchcić autora do publikowania, a nawet tworzenia.