Legenda o Lechistanie

[misza]

Stanisław Jerzy Lec
„Słaba pamięć pokoleń utrwala legendy”

W zamierzchłych czasach, w odwiecznych borach,
żyła tubylców garsteczka spora.
Miał Piast Kołodziej przy autostradzie
warsztat blacharski i żył z dnia na dzień,
bowiem zły książę, zwany Popielem
zdzierał podatki, dając niewiele.
W kraju rozrastał się pomiot wraży:
przybyło kurew i misjonarzy.
Lecz nawet od nich, książę z Kruszwicy
słony podatek sobie zażyczył;
czy dzień był letni, czy w lutym, krótki,
bulili mnisi i prostytutki.
Chłop więc niejeden, choć to ohyda,
z nędzy, swą córkę za Niemca wydał.
Tak uczyniła Wanda Piastówna,
żeby się budżet w domu wyrównał.
I chociaż sztuka była z niej twarda,
wyszła za Szwaba, Puschke Gerharda.
Potem wozili na wschodnią stronę,
za rzeką Odrą wozy kradzione.
Wtedy to właśnie smok spod Wawelu
przyjął do pracy kuzynów wielu
i by skarbowy się ich nie czepiał,
Szewczyk Dratewka prostował ślepia
wietnamskim krewnym smoka z Krakowa,
bo by afera była gotowa.
Kniaź Krak skarbówce próbował dopiec:
tam, gdzie stał urząd, usypał kopiec,
czym doprowadził się do rozpaczy,
gdy mu rachunek przyszło zapłacić.
Wszystko to sprawki łotra Popiela,
który dochody szczodrze rozdzielał
pomiędzy swoich synów i braci.
Wujek ze stryjkiem, też się wzbogacił.

Czas już na myszy! - Ktoś mi podpowie
- bo wiersz się ciągnie jak wymię krowie!
Nic z tego, Złoci! Popiel żył zdrowo
sto lat lub więcej, gdyż to i owo
przeczytał w klechdach u bakałarza,
więc starych błędów już nie powtarzał.
I dla nas także płynie nauka:
mądrości trzeba w legendach szukać.

[ZbiK]

Wiersz-niby bajka pomysłowy i świetnie się czyta.

[misza]

O naszych czasach też będą kiedyś legendy

[skaranie boskie]

Misza, jesteś genialny!
Pomyśleć, że mam bzika na punkcie czasów piastowskich, a mimo to nie wpadłem na taki pomysł.
Szczerze ubolewam, aczkolwiek cieszę się, że w ogóle ktoś tego dokonał.

No i

[misza]

Fioletowa Małpo
Masz bzika punkcie epoki piastowskiej?
To jeszcze jeden (nie wiem już który) powód,
żeby wychylić toast za Twoje zdrowie

[skaranie boskie]

Dzięki, z przyjemnością!

[bartosia]

Misza
genialne!
(powtorze, choc z reguly nie powtarzam;)
Wspaniala, zyciowa satyra traktujaca historycznie o cechach i zjawiskach narodowych.

[misza]

Prawda to oczywista: kolce są u róży.
I tutaj morał j sam już się wyplecie,
że każdy naród, na caluśkim świecie,
taką dźwiga historię, na jaką zasłużył.