Moskalik

[witka]

Niech kto powie, że słodycze
być nie mogą strawą głowną.
Zarobaczę! Po tygodniu w okolicy
przy kompoście zlegnie równo.

[alchemik]

Sorry, nie znam się na moskalikach, kiedyś miałem jedną cudowną Moskwiczankę. Dawno, dawno temu, za głębokiej komuny, odwiedzałem Lenina w jego szklanej trumnie i przy okazji dostałem w łeb od milicjanta, ktory strącił mi czapkę z głowy. I wybił mi z tej głowy myśl, żeby go pocałować i ożywić (Lenina, nie milicjanta), jak to w bajkach bywa.
Ale Moskwiczanka była tego warta.

Niemniej, o ile pamiętam, to jakaś cerkiew, kościół, synagoga, czy też chram powinien na końcu moskalika wybrzmiewać.
Rozumiem, że świętym miejscem uczyniłeś kompost.
Biedne te robaki, które tam złożyłeś, okrutniku. One wolą jelita. Przeżyją wytrwałe, ale co to za życie.