zapomniany zaułek, gdzieś w Krakowie

[Lucile]

Zaułek.jpg

Z cyklu "Powrót do miasta - zapomniany zaułek", soft pastel, akryl na płótnie, technika własna, 43 x 57 cm

Właśnie zorientowałam się, że mija rok mojej bytności na Ósmym Piętrze!

Wszystkim przesyłam serdeczności oraz podziękowania za każdą wizytę na mojej "półce", słowa krytyki i czasami uznania, za każde pochylenie się nad - bywa, że z pewną nieśmiałością i przyspieszonym biciem serca - serwowanymi przeze mnie "różniastymi płodami"

Dziękuję Lucile, zwana też Lucią

[pallas]

Zatkało mnie kakao. Piękne pociągnięcia pędzla. Czuję się tą tajemnice miasta jak i ulicy. Pusta ławka? Ona mówi mi, że ktoś tu zagląda. Jakby tak nie było, to by ławki nie było. I kwiat, który zakwita pod oknem. Odnowa życia. I nawet w takiej ulicy jest życie. Mi osobiście podoba się kobieta w oknie podczas pracy.
Może jest na drugim planie, ale ma niezwykłe szczegóły. I ona jest również tajemnicza. Mieszka tam i zna tajemnicę ulicy. Ona od razu się rzuca w oczy na obrazie. I mówi, że choć ulica pusta w domostwie wiele się dzieję. Pokazuję ten obraz dla mnie nadzieję.

Tak widzę to Lucile.

Tytan

[Lucile]

Umiesz patrzeć Tytanie Pallasie, oj umiesz!

Lepiej bym tego nie zinterpretowała.
Dojrzałeś dokładnie to, co dla mnie ważne - stara kobieta, tak troskliwie, z czułością pielęgnująca powyginany
(jak jej artretyczne palce) badyl, któremu dała "nadzieję".

Bardzo serdecznie dziękuję, Pallasie - wrażliwy Tytanie

Lu cile

[lczerwosz]

Owszem, ale ktoś sprzątnął czarne buty, widziałem jak stały wczoraj pod ławką, jak mogłaś się na to zgodzić Lu.

A może pomyliłem, to nie było w tym mieście, ale buty Twoje, więc mi się nie zgadza. Znaczy się ukradli.

[Lucile]

rozdeptane buty wyrzuciłam na śmietnik, był na nie najwyższy czas

[Fałszerz komunikatów]

Klimatyczny bardzo, oj bardzo Tylko nie widzę słynnych zakonnic

[Lucile]

Fałszerzu, witaj

miło mi, ze zajrzałeś, bowiem zaczynało mi brakować Twoich wizyt, dziękuję.
"Zakonniczki", czy "siostrzyczki " (jak nazywają je inni) zawsze pojawiają się na obrazach z cyklu "Powrót do miasta".
Tam - oprócz funkcji metaforycznej oraz zawartego w nich przekazu - są czymś w rodzaju mojej specyficznej sygnatury.
Ten "malunek" nie należy do tej serii, chociaż opowiada także o moim mieście, o jego tajemniczych zaułkach,
jakich - niestety - jest coraz mniej. Może nie mniej, ale z powodu ich przebudowy (czyli likwidacji)
oraz odgradzania się domofonami, ochroniarzami i innymi "płotami",
odebrano mi możliwość ich dalszej penetracji.

Niestety!!!

Całe szczęście, że mam swój szkicownik z dawnych lat, kiedy to - bez konsekwencji,
chociaż z lekkim dreszczykiem strachu - swobodnie je przemierzałam i "chłonęłam".
Teraz mam z czego korzystać i chociaż w ten sposób "ocalić" to odrapane,
łuszczące się, nostalgiczne i melancholijne - PIĘKNO

Przesyłam serdeczności i życzę miłego,
jesienną złocistością płynącego
weekendu

Lu cile

[Fałszerz komunikatów]

A jednak, wzrok kazał mi ich szukać w tej przestrzeni
Dzięki A ja życzę Ci, żeby Kraków znów chętnie odsłaniał swe wdzięki Artystom