CZAS TAMTEJ RZEKI

[coobus]

za domem dziadka malwy stały
w wystroju swym paradnym
i byłem przy nich taki mały
nieśmiały i bezradny
i smakowałem ich urodę
w dziecinnym niemym krzyku
nieopierzone pisklę młode
co nie zna chmur dotyku

drzewa wysokie wtedy były
z wielkiego wyszły lasu
dziś małe są
dziś się skuliły 
targane wichrem czasu
a wtedy wszystko było duże
i trudne do zdobycia
ten świat
gdzie trzepak i podwórze
i słodki przedsmak życia

sam swoje ścieżki wydeptałem
na plaże z białym piachem
brnąłem w sitowie wybujałe
gdzie niebo było dachem
a za torami świat swój miały
pobliskie kartofliska
na których ptaki osiadały
i rudy dym z ogniska

rejon dzieciństwa był znaczony
przez kolejowe szyny
kościelne go chroniły dzwony
i czujny wzrok matczyny
dziś czasem siadam tam zmęczony 
w niełatwej swojej drodze

inną już ścieżką
z innej strony
nad tamtą rzekę chodzę