STWORZYŁ PAN KOBIETĘ

[coobus]

Spojrzał Pan na swe dzieło rankiem dnia siódmego.
Brwi przymarszczył zmartwiony,
brakowało czegoś.
Dodał światło księżyca, by wysrebrzyć noce,
dodał też winne krzewy z ich słodkim owocem,
radosne słoneczniki i jabłonkę dziką,
i wyspy dodał ptasie z ich dźwięczną muzyką.
Stworzył kielich, by życie barw w nim nabierało,
na głowę świata włożył gór koronę białą,
Lecz pragnął...
jeszcze bardziej ożywić planetę.
Wymyślił wtedy kwiaty.

Stworzył też kobietę.