List do mamy

[Adela]

Droga mamo,

Wczoraj pytałam, co ci kupić na urodziny. Jak zwykle opowiedziałaś, że nic nie potrzebujesz, a przecież kobieta miałaby chęć pogłaskać nową apaszkę, postawić inną buteleczkę perfum na półkę. Potem dodałaś, że dopłacisz mi do pralki. Tyle już od ciebie dostałam. Niezręcznie brać jeszcze więcej.
Przyzwyczajam się do widoku Ciebie odpoczywającej. Nie czujesz się z tym najlepiej. Wiem, że myślisz o tym, kiedy podlejesz pomidory, umyjesz naczynia. Proszę odpoczywaj jak najwięcej. Po operacji się odpoczywa. Powiesz, że przesadzam, a kobiety w naszej rodzinie dożywają dziewięćdziesięciu lat. Daj nam Boże, żebyśmy nie były wyjątkami. Przykro mi. Nadal nie rzuciłam palenia.
„Dziewczyna powinna być do tańca i do różańca” – tak mnie uczyłaś. Uciekałam z religii, pojechałam na Woodstock. Uwierzyłaś w historyjkę wyjazdu na weekend do Kaśki?
Wrzucam kłamstewka do jednego pudełka. Palę nimi w piecu. W piątej klasie to ja pierwsza uderzyłam Damiana Szyszkę na boisku za kościołem. Wsadziłam bratu koralik do ucha. Wtedy - tragedia. Wujek Heniek musiał pożyczyć samochód, żebyśmy mogli pojechać na pogotowie. I wcale nie zgubiłam pieniędzy przeznaczonych na kurs francuskiego. Wyśmienicie bawiłam się parę sobót z rzędu. Powiesz: nie szkodzi. Ty zamiast na pielgrzymkę pojechałaś z moim ojcem w Beskidy. Uśmiechnę się pod nosem, bo właśnie tam zaczęła się moja historia
Nie pamiętam momentu, w którym o mało co nie wypadłam z balkonu. Ojciec złapał mnie w ostatniej chwili. Zemdlałaś.
Zaganiałaś mnie nie do krów, ale do książek. Nie musiałam pracować w polu. Koleżanki z klasy kipiały z zazdrości.
Kiedy powiedziałam, że cię nienawidzę, nie myślałam tego poważnie. Do dziś kręcę nosem, kiedy słyszę zakazy. Na tamtej dyskotece był Rafał z ósmej B. Flirtował z Moniką. Wylewałam morze łez w zamkniętym pokoju.
I ty płakałaś w łazience, po cichu, skromnie. Wtedy bardziej kochałam ojca. Nie krytykował, nie wtrącał się.
Dopiero teraz rozumiem. Od tamtej letniej nocy w górach, od której minęły trzydzieści cztery lata, żyjesz skrawkami swojego życia. Resztę zostawiasz dla mnie, a ja…
Nie wiem co ci kupić na urodziny.

[411]

Czytalam Twój list do mamy i spocily mi sie oczy. Gdyby zmienic drobiazgi...

Nie szukalam bledów, byly i sa jakies nieistotne. Kogo obchodzi brak przecinka?
Nie umiem napisac nic sensownego, a to znaczy, ze Ty napisalas cos, co wymyka sie podsumowaniom, ocenom, komentarzom.
Byc moze tylko ja mam takie odczucia, byc moze tylko we mnie tracilas te strune...

Adelo - dziekuje Ci za ten tekst.


J.

[Adela]

Witaj 411,

Przyznam, że ten tekst jest dla mnie ważny:)
Bardzo dziękuję za lekturę i komentarz. Trochę poprawiłam tekst, mam nadzieję, że teraz jest mniej błędów.
Pozdrawiam serdecznie,
A

[skaranie boskie]

I ja dziękuję.
Piękny list. Myślę, że mama ucieszy się z niego bardziej, niż z najdroższego prezentu.
411 stwierdziła, że nie należy się czepiać błędów w takim tekście, czego - zgodnie z wytyczną - nie czynię. Poproszę Cię tylko, żebyś uważnie przeczytała pierwszy akapit...

[Adela]

Skaranku, czytam i kurcze jakoś tak nie mam pomysłu. Proszę o czepianie się i wskazówkę.
Pozdrawiam,
A.

[skaranie boskie]

a przecież kobieta miałaby chcieć pogłaskać

Coś mi tutaj nie gra
i to na pewno nie jest febra.

Gdyby to było pytanie, czy miałaby czegoś chcieć, uszłoby, ale twierdzenie, że kobieta miałaby chcieć coś tam, jako alternatywa... Nie. Kobieta miałaby chęć, ochotę pogłaskać. Chyba tak?

[Adela]

No tak:) Serdecznie dziękuję

[zdzichu]

Rzadko mam okazję zgodzić się z panem Adminem, tu jednak wymiękam.
Mam się ucieszy...

[Adela]

zdzichu, dziękuję i pozdrawiam,
A.

[anastazja]

Jest powód do mokrych oczu - pięknie Adelo! Pozdrawiam.