Celtycka urna

[misza]

Ziemia ciągle pamięta dźwięki starej mowy,
starszej niż wszystkie lasy dźwigane na plecach.
Dla niej, ognie nocami na bagnach roznieca
i błądzące po kępach ciche głosy łowi.

Dziś pozbyła się miotu. Pośród zwiędłych liści,
urna w słońcu, lecz ciągle okryta jej potem,
pogubione kropelki sypią iskry złote
- zapleciony naszyjnik celtyckiej księżniczki.

Stoi, wolno szarzejąc, gładka jak grot włóczni.
Gdy mieszkała pod dębem, chłonęła tę ziemię,
wśród ponurych torfowisk, pod płaskim kamieniem,
Wielka Matka śpiewała o wieczorach smutnych.

Słuchał dąb zakochany, który teraz drzemie,
leśne klany słuchały. W owe ciemne noce
przechodziły zwierzęta przez gęste paprocie.
Z ornamentu wychodził niedźwiedź, wąż i jeleń.

Smukłe sosny mierzyły do tarczy księżyca,
jak bojowe oszczepy i tarcze brązowe.
Ale wódz nie zawoła, echo nie odpowie,
nie powróży z krwi jeńców, jak każe obyczaj.

Już uciekło Złe Oko w gąszcz wilczej jagody.
Tylko pień schorowany schylił cielsko głuche,
potarł korą o menhir swym bezpłodnym brzuchem,
jednak żadnej legendy nigdy nie urodzi.

Runy zaklęć wyblakną. Nie postraszy magią,
obnażona w gablocie pustego muzeum,
ożywiana na wiosnę upartą nadzieją,
że znów gaje zaszumią i zakwitnie jabłoń.

[Miladora]

Auld lang syne...
Powiało klimatem.

Kupiłam, Misza.

[e_14scie]

miszko
To tylko potwierdzenie, tego co wiesz sam, jest pięknie

[misza]

Rozdaję, nie sprzedaję, Miladoro.
Kto chce, ten bierze, co mu się spodoba

e_14liscie,

[Leon Gutner]

Sproszkowało mnie .
Znakomite .
Podziwiać więc podziwiam .

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Dzięki, Panie Leonie.
Pozdrowienia z Pyrlandii

[Nilmo]

Interesująco. Tak mi się skojarzyło z "Umierającą ziemią" Vance`a. Być może przez to muzeum. Wiersz odczytują jako swojego rodzaju hołd złożony światowi fantasy. Może dlatego że lubię w nim błądzić ?
Dzięki

[misza]

Może trochę tak, bo kiedyś (ze trzydzieści lat temu) bardzo lubiłem czytać fantasy i SF.
Musiało coś we mnie zostać
P.S. A Ewan - doskonały!