Miejsce zdarzenia

[misza]

Stada chmur, poszarpane, jak kłaki ligniny,
pojawiły się nagle, przygnane o świcie.
Zalegały nad parkiem. Wydawał się inny,
czekał na coś skupiony i zapragnął milczeć.

Zmrożony zarys ciała ciągle czerniał w krzewach.
Otaczały go wiotkie ramiona gałęzi,
by o białą twarz dziecka lekko się ocierać
i od duszy dziewczynki, ostry wiatr odpędzić.

Zostały ślady butów na wilgotnym śniegu,
duże i zamaszyste dowody na zbrodnię.
Ale zło pozostało, dalej nie pobiegło,
przyczaiło się w cieniu i czekało, głodne.

Przybyli obcy ludzie, wyznaczyli taśmą,
granicę mrocznej strefy nocnej tajemnicy.
Drzewa stały znużone, nie potrafiąc zasnąć.
Próbowały, bez końca, znaki w śniegu liczyć.

[Leon Gutner]

A czemuż to rozwala się Leona na kawałki podobnym wierszem w piątkowy wieczór hę ?

Masz świadomość siły swojej poetyki Miszko ?
Ufam ze tak .

Świetne .

Z uszanowaniem L.G.

[Fałszerz komunikatów]

Świetne, zapis zbrodni, a rymy - mistrzowskie:)
Jeszcze tu wrócę!

[Nicol]

cudnie Miszce wyszło... choc historia ponura... aleć po mistrzowsku ujęta...

[misza]

Nikogo nie chcę "rozwalać",
chociaż miejsce zdarzenia - rzeczywiste.
Z pozdrowieniami

[Ewa Włodek]

ooo, Miszko! Po Twojemu - o tragedii i - o tej biednej ofierze, o która zwykle najmniej się troszczy wszystko, co "otacza" takie zdarzenie. Dziękuję Ci za ten wiersz...

pozdrawiam najcieplej...
Ewa

[coobus]

Kolejny świetny wiersz. Temat zaciekawił, na pewno oryginalny, lekkim piórem podany Brawo, Misza

[nienażarty]

Przechodził też poeta, przystanął na chwilę
w myślach pisał pomysłów mając w głowie naście
następnie coś wybrał przemierzywszy milę
i rodził się scenariusz W11


pozdrawiam

[misza]

Dzięki
Scenariusze pisze życie