nad przepaścią

[EdwardSkwarcan]

rozpacza nocą cmentarz jak skarga żałosna
ponuro wiatr zawodzi głucho wyją sowy
gorycz w ciemności płynie żalem minorowym
spadają łzy bezradne północ bije koszmar

duchy pierzchły w popłochu przegnała je rozpacz
ból mogiły nie wzruszy z echem trzeba płakać
rani grób nierozmowny i wycisza dramat
tkwi zdziczały pustelnik trwa dotkliwa chłosta

straciłem wymarzone został kopiec wyznań
chylę się jak złamane przez wichurę drzewo
śmierć zagląda szyderczo cios korzenie wyrwał

pragnąłem ci powiedzieć dzisiaj coś miłego
wybacz że bardzo nisko upada mężczyzna
zwątpiłem Jasiu nawet w sprawiedliwe niebo

[nienażarty]

sonet - lubię takie formy i temat ciekawy

czemu wątpisz człowieku w niebo sprawiedliwe
kiedy oczami ogarniasz świata dziesięć procent
los niczym morskie fale prowadzi twój okręt
wciąż walczysz jak z kłopotów swoje chwile wywieźć

na dłuższą dyskusję ale czasu brak

[Leon Gutner]

Forma i klimat ujęły Leona tym razem w pełni .

Z przyjemnością L.G.

[anastazja]

Interesujacy wiersz Edwardzie. Milo spedzic chwile i zadumac sie.
Pozdrawiam.