Strefa nieciągłości - podpatrzone zza pierzei rynku

[Meltemi]

Dom, który kiełkował w śródmieściu arkadii,
spłoszył z okien światła. Pęczniejącym korytem
spływają cienie, zastygłe jak fotografia
w szufladzie, wymięte kupony na uśmiech
czy aksjomaty pod marynatą karafki -

siódmy poziom piekła.
Nie mój.

Wszak trzymam szczęście za ogon
myśląc, że nie zasługuję
ilekroć odrastam od ciebie,
by wplątać się z powrotem.

[anastazja]

Takie obrazy mozemy zobaczyc, na niejednym zakretem rynku, czy innych miejsc. Dobrze je zapisales(las) - realistycznie.

ilekroć odrastam od ciebie,
by wplątać się z powrotem.

ten wers jest naprawde ladny.
Pozdrawiam.

[Napoleon North]

Ja tam na wierszach się nie znam . Za to kocham ludzi jak Prometeusz .Podaruję Ci więc ogień i ruszaj w świat

[Alek Osiński]

Udany wiersz, język trafny i oszczędny, tylko końcówka
pierwszej strofy budzi trochę wątpliwości; zwłaszcza "marynata karafki"
chyba trochę przeholowana dopełniaczówka;)