Iwa

[Ewa Włodek]

Wiatr - zmysłowy kochanek - pieści mi gałęzie,
słońce całuje korę tak gładką, jak skóra,
woń soków – zapach życia, cierpki i namiętny.

Popatrz, przy innych drzewach młode, prężne pędy.
Ty nie miałaś tej szansy. Ty nie miałaś, córko,
więc mój pień zalśni próchnem, nim się wtopi w ziemię.

[januszek]

Wiatr - zmysłowy kochanek - pieści mi gałęzie,

Ty nie miałaś tej szansy. Ty nie miałaś, córko,

więc jakby dialog matki z dzieckiem -

[misza]

Jesteśmy jak drzewa: rośniemy, kwitniemy, łamiemy się, usychamy.
Piękny wiersz, Ewo

[nienażarty]

przekaz bardzo na tak ale forma nie odpowiada

[Leon Gutner]

I forma i przekaz .

Jestem pod wrażeniem i będę się upierał że w takich formach jesteś mistrzynią.

Z uszanowaniem L.G.

[Gajka]

Rozszumiały się wierzby ... ech co ja piszę
Pięknie Ewunia

[Ewa Włodek]

Ewa Włodek pisze:
Ty nie miałaś tej szansy. Ty nie miałaś, córko,

więc jakby dialog matki z dzieckiem -

ano, Januszku, matki z dzieckiem, którego - nie ma...

Jesteśmy jak drzewa: rośniemy, kwitniemy, łamiemy się, usychamy.

ooo, tak, Miszko, taka jest kolej rzeczy, i dla drzew, i dla nas...

przekaz bardzo na tak ale forma nie odpowiada

to mnie cieszy, że jednak znalazłeś u mnie coś dla Siebie...

I forma i przekaz .

och, Leonie, Ty zawsze dla mnie łaskawy jesteś...

Rozszumiały się wierzby ...

...i zadumały kobiety, Gajko...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że mnie odwiedziliście, poczytaliście i podzieliliście się ze mną Swoimi refleksjami...
moc serdecznego Wam posyłam...
Ewa

[coobus]

Po raz kolejny zachwyciłaś. Mam swoją wierzbę, ozdobną, w dzisiejszy wiosenny niedzielny dzionek nawet ją doglądałem. Kolejnym razem spojrzę na nią innym okiem, Twoim. Cóż, siła wiersza...
Pozdrawiam, Ewo

[Ewa Włodek]

Mam swoją wierzbę, ozdobną, w dzisiejszy wiosenny niedzielny dzionek nawet ją doglądałem. Kolejnym razem spojrzę na nią innym okiem, Twoim.

ja tez mam na przeciw bramy do domu - dwie, piękne, płaczące. I sama jestem wierzbą, według kalendarza celtyckiego. Bardzo się cieszę, Coob, że do Ciebie "zaszumiałam"...

dziękuję Ci najpiękniej za odwiedzinki, za dany czas i za takie piękne słowa...
uśmiechy posyłam..
Ewa

[anastazja]

Smutno tak, ale coz zrobic. Jestesmy jak drzewa. Prochniejemy i mieszamy sie z ziemia - Ewuniu, uklon pod wierszem.
Pozdrawiam.