(nie)żyjemy

[Liliana]

Żyjemy - czasami,
a w przerwach
trawimy sny gorzkie
lub slodkie.

Przez lata tak trwamy
aż ktoś nam
drzwi w niebyt otworzy
na oścież.

[jaga]

[anastazja]

żyjemy
czasami a w przerwach

a wiesz, że to niegłupie -

[Gloinnen]

Bardzo mi się podoba ta miniaturka. Przede wszystkim jest mądra.

Żyjemy - czasami,
a w przerwach
trawimy sny gorzkie
lub slodkie.

Doskonale wiem, o czym piszesz.
Po pierwsze o wiecznym poczuciu niespełnienia, które towarzyszy nam w życiu, o pogoni za rozmaitymi fantazmatami, za niedoścignionymi marzeniami.
Zamiast rzucić się w wir życia, działać, podejmować wysiłki ukierunkowane na konkretne cele - zwracamy się właśnie "do wewnątrz". Roztrząsamy porażki. Poddajemy się wątpliwościom. Wyobrażamy sobie najrozmaitsze "ach, gdyby..." Chcemy usilnie poznać gotowe recepty na szczęście i unikanie porażek. Wówczas darowany nam czas w zasadzie umyka bezproduktywnie. Nieraz zastanawiałam się nad pytaniem - jak wiele chwil z naszego życia spędzamy właśnie w rzeczywistości złudzeń, rozważań, myśli, a nie w sferze aktywnych działań.

aż ktoś nam
drzwi w niebyt otworzy
na oścież.

Tak piszesz, jakby to było wyzwolenie.
Czy rzeczywiście?
Na pewno te "drzwi otwarte w niebyt" to jakaś odpowiedź na pytanie o sens życia.
Tylko zastanawiam się, czy gdy ją poznamy - nie będziemy żałować... Straconych okazji, zmarnotrawionego czasu, niedokończonych projektów, życia już nie "na pół", lecz "na ćwierć gwizdka"...

A może to wiersz o poetach, którym życie przecieka przez palce, gdy oni próbują dociec prawdy o Absolucie, zbliżyć się do Wszechrzeczy? Choć i tak wcześniej czy później to poznanie nastąpi.

W Twoim - niby krótkim, ulotnym wierszu - dotykasz bardzo ważnych spraw dla każdego
z nas, pobudzasz interesujące refleksje. Świetnie Ci to wyszło.

Pozdrawiam,


Glo.

[Bożena]

żyjemy, a czasem jakbyśmy nie żyli- marnujemy dany nam czas- też miewam chwile zwątpienia- a przecież dany nam czas się skończy- może warto zastanowić się czy czegoś nie zmienić- by pełniej i mądrzej żyć- świetna mini-

[Liliana]

jaga,
fajnie, że zajrzałaś,
i za kawę dzięki wielkie

Dodano -- 25 lut 2014, 21:21 --

a wiesz, że to niegłupie

a wiesz, że mnie to cieszy, anastazjo, i to bardzo

Dodano -- 25 lut 2014, 21:29 --

W Twoim - niby krótkim, ulotnym wierszu - dotykasz bardzo ważnych spraw dla każdego
z nas, pobudzasz interesujące refleksje. Świetnie Ci to wyszło.

bardzo dziękuję, Glo, za te słowa i cały komentarz,
Ty nie tylko zaznaczasz swoją obecność, ale dogłębnie analizujesz to, co czytasz,
i to jest dla mnie szczególnie cenne,

pozdrawiam

Dodano -- 25 lut 2014, 21:34 --

żyjemy, a czasem jakbyśmy nie żyli- marnujemy dany nam czas

marnujemy, niestety, i często nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy,

świetna mini-

dzięki, że wpadłaś, Bożenko, no i że Ci się spodobała miniaturka

[411]

Mnie tez sie podoba, bardzo.
Wprawdzie tak obszernie i madrze jak Glo nie umiem, moze nie potrafie, ale potracil Twój wiersz dokladnie te struny we mnie, który mialy byc potracone.
Drgaja nadal.
Rzeczywiscie: madrze i celnie.
Hut ab.

Milego,
J.

[Liliana]

Mnie tez sie podoba, bardzo.

potracil Twój wiersz dokladnie te struny we mnie, który mialy byc potracone

i to mnie bardzo cieszy, 411, naprawdę,

to nic, że krótsza wypowiedź, ja też nie umiem tak, jak Glo,

serdecznie Cię pozdrawiam

[bartosia]

Liliano, czytałam już nie raz
To jeden z wierszy, które „dotykają głębiny”.

[januszek]

ale jeżeli to co napisałaś to: (nie)żyjemy
więc przecedzam i wyciskam : życie

Życie- bez-pośpiech
w między przerwach
smakujemy jaźń

są krótkochwilą
aż ktoś nam
drzwi w byt zamknie
na głucho.

i ... mam wątpliwości
bo gdzieś tu jednak wkradł się błąd
może coś mi źle wyciekło ?
a może po porannej kawie pomyślimy?