co zostało?

[SamoZuo]

Jak żyć? Jak zachować swoje ideały, jak nie wyrzec się tego, w co się wierzyło? Jak nie zdziadzieć emocjonalnie...? Bo to jest gorsze od mentalnego czy fizycznego stetryczenia.

Wydaje mi się, że trzeba wiedzieć czego się od życia chce i pozostać sobą i walczyć o swoje, choćby ta walka miała być z góry przegrana, to i tak nikt nam nie zarzuci, że nic nie robiliśmy a najważniejsze,że sami sobie tego nie zarzucimy...

Wiersz mi się podoba

Pozdrawiam

[NathirPasza]

Skoro tak, to właśnie wciąż jest aktualny. Sam sobie przeczysz. Przeczytaj uważnie wiersz Skarania.

Nie zaprzeczam sobie Glo. Przecież wiersz skarania jest w pewnym (może nawet znacznym) stopniu buntem. Degradacja wartości - każdy bunt jest bezcelowy.
Wiersz skarania przedawnił się w momencie publikacji. Dowodzą tego słowa komentujących i ich postępowanie. Wszyscy w końcu wyrastamy z buntu. skaranie zbuntował się przeciwko następstwom buntu (znam kontekst powstania wiersza) ale też na miejsce jednych buntowników przychodzą inni. Wszystko płynie. Wiersz jest pełen goryczy, ale nieaktualny, gdyż w momencie publikacji ktoś, gdzieś się zbuntował.

[Gloinnen]

A na ile wiersz Skarania jest buntem, na ile po prostu głosem rozgoryczenia i rezygnacji oraz gorzką oceną tego, co się stało? Też znam kontekst powstania wiersza.
Ja to tak oceniam, choć nie muszę mieć racji. Mówiąc - aktualny - miałam na myśli unicestwienie ideałów żarliwej, szalonej, niepoprawnej młodości. Ciężko jest w sobie zachować pewne cechy, które zresztą często są odbierane bardzo negatywnie. I tę treść uznałam za aktualną. Bo to się dzieje nieustannie na naszych oczach.

Glo.

[atoja]

Jak nie zdziadzieć emocjonalnie...? Bo to jest gorsze od mentalnego czy fizycznego stetryczenia.

ech...żeby to tylko od nas zależało...

http://www.youtube.com/watch?v=y9_ekDnoNX0

[skaranie boskie]

Dziękuję wszystkim komentującym za opinie.
Cieszy mnie, że są zróżnicowane.
Niektórzy z Was znają okoliczności powstania tego wiersza.
Pytanie o jego aktualność jawi się bezcelowym, jeśli zauważyć, że pisze go osoba 99-letnia.
Ma prawo do retrospektywnych tęsknot. Zwłaszcza do takich.
A przecież peel, z którym autor w pełni się utożsamia ma czego żałować, ba sam kiedyś młodym gniewnym był. Czas go jednak z różnych gniewów, równie skutecznie jak z młodości wyleczył.
Dlatego proponuję toaścik za młodych.
I drugi za gniewnych

[Edward Horsztyński]

Dobre to to jest

[skaranie boskie]

Jednak zajrzałeś?
Miło Cię gościć pod tym, zapomnianym już wierszem.

[Leon Gutner]

Wiersz oprócz tego że pływa sobie w tłuszczyku Małpeczkowych perełek jest ponad czasowy i jak najbardziej aktualny .
Przetrwa pokolenia - przynajmniej jeśli chodzi o przekaz.
Jesli zaś chodzi o urok podobnej poetyki przetrwa tyle ile Leo będzie się po tej ziemi włóczył .
Wiem że to średnia perspektywa ale dobre i to .

Z podziwem L.G.

[januszek]

Oooo!
Włoskie widać najlepsze
bo już mi lepiej
powiem więcej,
jak młody wilczek
nu pagadi
żeby wypłoszyć z SIEBIE ZAJĄCA
wiersz.

[Nicol]

jest
żarzy się pomimo wszystko
iskra
co zdolna i w ognisko
rozniecić najchłodniejszą skałę
wierzę w to jeszcze
jak w kabałę

z której wynika jednoznacznie
że wszystko się raz jeszcze
zacznie....