Wiśniowa dumka

[Gloinnen]

z inspiracji

Darmo zakwita stara wiśnia,
w ślubne szyfony znów się stroi;
rozanielona i świetlista,
chce bielą ramion skusić, olśnić.

Czule wypełnia wonnym ciepłem
sęki, spękania w twardych słojach.
Może jej ktoś zapragnie jeszcze,
wszystko za wszystko gotów oddać?

Cichnie wśród liści senne Ave
i zdarta kora spływa sokiem,
płatki rozproszył wiatr po sadzie -
- cekiny z sukni panny młodej.

Ona tu zawsze była obca,
teraz przeklina piękno, młodość,
których słodyczy nikt nie pozna,
tylko noc zbierze późny owoc.



____________________
Glo.

[em_]

Coś przyjemnego do poczytania.
Mnie się podoba,
pozdrawiam

[lczerwosz]

Dobre do melodii "wsiąść do pociągu byle jakiego", aż się śpiewa samo.

[EwaMagda]

Glo, ładnie się komponujesz ze Skaraniem, to znaczy Wasze wiersze się komponują.
Lubię takie wiersze. Ten jest piękny

Kojarzy mi się - w parze ze skaraniowym - z "dumką na dwa serca", albo z "koncertem jesiennym na dwa świerszcze i wiatr w kominie..."

[Leon Gutner]

Inspiracja - rzecz ważna .
Efekt inspiracji rzecz równie ważna .

Obie te rzeczy u ciebie Glo to wysoki poziom który Leo tak lubi .

Absolutnie w moim klimacie a najbardziej ostatnia .

Z uszanowaniem L.G.

[januszek]

Darmo zakwita stara wiśnia,

...

tylko noc zbierze późny owoc.

te wersy jako klamra ustawiają resztę , smutną
czytałem kiedyś przypowieść o drzewie przez lata nie wydającą owocu, a tylko skąpe ulistnienie. w końcu pokryło się pięknym bujnym listowiem ... przyszedł wiatr i to co było jego dumą podziałało jak żagiel, korzenie zbyt słabo już zakotwiczone nie wytrzymały takiego naporu ...i
tu też, niestety: pięknie acz smutno

[skaranie boskie]

Zawstydziłaś mnie, Glo.
Próbowałem coś o wiśniach i teraz mi wstyd, że wypadam tak blado w kontekście twojej wiśni.

[Ewa Włodek]

wiśnia - kobieta, która mimo upływu czasu wciąż pamięta swoja kobiecość. Tak Cię czytam, Glo, tym bardziej, że chwile temu miałam swoją "Iwę", i podobne nawiązania...Poza tym wiśnia - znany symbol, bardzo "cielesny", delikatnie mówiąc, no i ta, która rosła "w królewskim ogrodzie" i "król ją ujrzał o słońca zachodzie" - u Leśmiana...Ech, przyroda, natura, ludzie...

serdeczność posyłam...
Ewa

[anastazja]

Ona tu zawsze była obca,
teraz przeklina piękno, młodość,
których słodyczy nikt nie pozna,
tylko noc zbierze późny owoc.

Podobnie, jak dawniej mówiono: "stara panna", tak skojarzyłam tę wiśnię. Wiersz o przyrodzie zawsze pachnie: kolorami.

Pozdrawiam Glo.