Tango el plantador

[misza]

Zaszumiał rzepak kwitnący za płotem,
pocałowałem, lecz chciałem wziąć więcej.
Cicho szepnęłaś – Zdzichu, wszystko potem,
kiedy ksiądz zwiąże stułą nasze ręce.

Grali wciąż tango chłopacy z kapeli,
wieś tańcowała na letniej zabawie.
A malowany księżyc w górze bielił,
kiedy mnie Amor trafił. Albo prawie.

Bo ty pachniałaś, jak hektar lawendy.
Ja się wzmocniłem zbożowym pół litrem.
Poszliśmy dróżką – tędy i owędy,
żeby poskromić w sobie chuci brzydkie.

I wtedy - przecież żaden wstyd,
poczułem argentyński rytm.
Wiedząc, że nie powtórzę znów,
wypowiedziałem parę słów:

zintegrujmy areały,
połączmy pola naszych ciał.
Obsiejemy świat nasz mały;
miłość trza brać, gdy los ją dał.

Na wiosnę znowu zakwitną ziemniaki,
inne uprawy ucieszą barwami
na naszych morgach, więc nie byle jakich,
chociaż ulewa zmoczy je czasami.

Dam ci naręcze delikatnych kwiatków
dobrej odmiany krajowych kartofli.
Zbierzemy bulwy, żeby na ostatku,
przepijać zyski i czekać do wiosny.

Gdy przyjdzie jesień, siądziemy pod miedzą
patrząc, jak w ogniu palą się łęciny.
My przytuleni - niech sąsiedzi wiedzą,
że pocałunków nigdy nie skończymy.

Upalna noc, lecz w sercach szkwał,
w remizie tanga czar wciąż trwał,
grała kapela z „oespe”,
razem śpiewały dusze dwie:

zintegrujmy areały,
połączmy pola naszych ciał.
Ogrodzimy świat nasz mały;
miłość trza brać, gdy los ją dał.

[januszek]

Dam ci naręcze delikatnych kwiatków
dobrej odmiany krajowych kartofli.

wszystko, tylko nie to!

[misza]

Dlaczego, nie?
Przecież kartofle mają ładniejsze kwiatki
niż kalafiory

[coobus]

Ech, Misza... Ta Twoja lekkość pióra. I wesoła nutka, rozjaśniająca każdy obraz i rzeczywistość.
Parafrazując, to taka wiosenna lekkość bytu. I brawa za to

[misza]

"Wiosenna lekkość bytu"? Fajne
Dodałbym jeszcze - kulturowe wpływy
"pyry z gzikiem"

[skaranie boskie]

Na wiosnę znowu zakwitną ziemniaki,

Romantyzm, K**, w najczystszej postaci.
No i ta orkiestra z "oespe". Moje ulubione klimaty, w końcu ze wsi jestem.