Chrześcijanie

[Ryszard Sziler]

W pyle drogi
W pokrzykiwaniach ludzi
W ryku osłów
Szedł Bóg

Całkiem sam

Tylko Matka
Obejmowała Go
Bez końca wzrokiem

Tylko paru uczniów
Myślą podtrzymywało
Niepewnie Jego ból.

Cierpliwie niósł Bóg
Człowieczeństwo
Swoją wielką miłość
Za którą musiał umrzeć.

Usłużnie podawano
Oprawcom
Gwoździe śmiechu
Gąbkę z ironią
Włócznię pogardy

A potem już nikogo
Nie było
Kiedy zdejmowano
Ciało
Syna Człowieczego
Wszyscy prawie mieli
Ważniejsze sprawy

Nikt nie zatrzymuje się
Przecież nad tym
Co bezpowrotnie minęło

Któż mógł przewidzieć
Względność tego
Co dotąd
Zawsze było
Nieodmienne

A jednak
Wtedy
Raz jeden
W dziejach
Wydarzyło się
Coś
Co zaprzeczyło
Wszystkiemu
Dotychczasowemu

I z tego
Zaprzeczenia
My jesteśmy.

[januszek]

A potem już nikogo
Nie było
Kiedy zdejmowano
Ciało
Syna Człowieczego

oczywiście z wyjątkiem tych , którzy zdejmowali Jego Ciało, ale i tu wyjątek potwierdza regułę

[em_]

Jedyne, co mnie tu zatrzymało to - gwoździe śmiechu -
tekst nieciekawy, po prostu,
pozdrawiam

[lczerwosz]

niósł Bóg
Człowieczeństwo

Trochę patetycznie powiedziane, ale utożsamienie z krzyżem i z ciężarem jest właściwe.

Usłużnie podawano
Oprawcom
Gwoździe śmiechu
Gąbkę z ironią
Włócznię pogardy

Te gwoździe śmiechu są bardzo ciekawym zestawieniem rodzajów zła, w tym kontekście oczywiście. Same gwoździe i śmiech przecież mogą funkcjonować zupełnie inaczej. Ale jak by uniknąć dopełniacza. Gwoździe ze śmiechu? A gąbka? Nasiąknięta ironią? Włócznia? Na włóczni podano pogardę?

Któż mógł przewidzieć
Względność tego
Co dotąd
Zawsze było
Nieodmienne

Mniej rozumiem to. Nieodmienne było co? Wyrok, kaźń, sposób wykonania. A względne? Podwójne znaczenie tych zdarzeń, nie znali ich sensu współcześni, na pewno nie znali ich oprawcy. Nieodmienne - można rozumieć już zdeterminowane, przewidziane, jak się ma wszystko odbyć, zdarzyć. Względne - widziane z różnych stron przez wiele stron, przez uczestników i z perspektywy historii, po setkach lat.

Wydarzyło się
Coś
Co zaprzeczyło
Wszystkiemu
Dotychczasowemu

Właściwie wystarczyło by Wszystkiemu. Bo i wszystkiemu przeszłemu i przyszłemu.
Wiersz moim zdaniem jest głęboki, przemyślany. Gdybym go sam pisał, starałbym się bardzo skrócić. Zostawić symbolikę kilku zdań, a pozbyć się nadmiaru opisów, dopowiedzeń.

Cierpliwie niósł Bóg
Człowieczeństwo
Swoją wielką miłość
Za którą musiał umrzeć.

Tu konkretnie, jako przykład, wystarczyłyby dwie pierwsze linijki.
Pozdrowienia
Leszek

[Ryszard Sziler]

Duży bukiet i serdeczności dla Wszystkich, których to zatrzymało.

[Napoleon North]

Ave

Pozdrawiam ,, free christians "

[anastazja]

Usłużnie podawano
Oprawcom
Gwoździe śmiechu

ładna metafora. Pozdrawiam Ryszardzie

[Ewa Włodek]

sens - jak najbardziej, wiadomo, co chcesz powiedzieć tymi słowy, i ja się z tym przesłaniem zgadzam. z formy podoba mi się:

W pyle drogi
W pokrzykiwaniach ludzi
W ryku osłów
Szedł Bóg

Całkiem sam

Tylko Matka
Obejmowała Go
Bez końca wzrokiem

Tylko paru uczniów
Myślą podtrzymywało
Niepewnie Jego ból.

Cierpliwie niósł Bóg
Człowieczeństwo
Swoją wielką miłość
Za którą musiał umrzeć.

Usłużnie podawano
Oprawcom
Gwoździe śmiechu
Gąbkę z ironią
Włócznię pogardy

A potem już nikogo
Nie było
Kiedy zdejmowano
Ciało
Syna Człowieczego
Wszyscy prawie mieli
Ważniejsze sprawy

dotąd. To by mi wystarczyło jako całość...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa