Wieczność

[coobus]

niemłoda
choć bez zmarszczek
nie ma przecież twarzy
więc skąd uśmiech wyższości którym się odgradza
kruszy nas jak maceby w utwardzonych drogach
iskrą wszechświat rozrywa
by móc znów go składać

niestara
choć z rutyną
wpisaną w bezdroża
stale sprawdza puls czasu w udrożnionych żyłach
kroplami chwil przecieka formując się w deszcze
zajęta maskowaniem
galaktycznych przywar

nie umie kalkulować
nie wie choćby tego
że można strząsnąć z siebie niewygodne prawdy
cierpi na dokuczliwą niedokrwistość lawy
w martwym świecie skamielin
o gwiazdy opartym


niemłoda i niestara
zadufana wieczność
z całą masą pierścieni
na palcu serdecznym

[em_]

Witaj
znam Cię bardziej w formie białej, ale widzę, że z rymowanymi również sobie radzisz.
Przeczytałam kilka razy i coraz bardziej mi się podoba.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ano, bez wieku jest wieczność, choć - wieczna bądź co bądź. Bardzo ładnie ją opowiedziałeś, Coob, szczególnie w ostatniej cząstce z tymi pierścieniami na serdecznym palcu...

moc serdecznego...
Ewa

[anastazja]

niemłoda i niestara
zadufana wieczność
z całą masą pierścieni
na palcu serdecznym

Ależ zachwyca ta metafora!


Aż głupio bez przerwy
i nudno doprawdy
napiszże coobusku
badziewie niezgrabne


Całuski za całość

[eka]

Piękny wiersz o wieczności... hmm chyba jednak w Twoim obrazowaniu bardziej starej niż niemłodej.

Pozdrawiam słonecznie.

[szarobury]

kruszy nas jak maceby w utwardzonych drogach

tym mnie dotykasz tutaj najbardziej
widziałem kiedyś całą ulicę z krawężnikami z tablic nagrobnych z kirkutu

pozdrawiam

[skaranie boskie]

Ja mam tylko jedno zastrzeżenie.

niestara
swą rutynę

Swą rutynę zastąpiłbym czymś zupełnie innym, np.
niestara
ale rutynę
Pozbyłbym się zarazem niewdzięcznego zaimka i wyrównał rytm.
Ale to ja bym tak zrobił. Ty masz swoją wizję i chwała Ci za nią.

[Leon Gutner]

Jesteś dobitnym i żywym dowodem na to jak się pisze świetne wiersze w wyczerpanych tematach .

Całość znakomita i bardzo w klimatach Leona .

A to szczególnie :

niemłoda i niestara
zadufana wieczność
z całą masą pierścieni
na palcu serdecznym

Gratuluję Coob kolejnego dzieła .

Z największą przyjemnością L.G.

[Gloinnen]

Dla mnie perełki metaforyczne, to:

kruszy nas jak maceby w utwardzonych drogach

Bo tak naprawdę jesteśmy niczym (wobec niej), przechodzi po nas dumnie, łamiąc i unicestwiając.
Wieczność - jest także synonimem doskonałego niebytu. Przynajmniej tak można wnioskować z tego wiersza. Istnieje poza naszym ziemskim postrzeganiem miejsc i czasów.
Według tej koncepcji ontologiczej nieśmiertelność=nieistnienie. I pod to równanie można podstawić pojęcie wieczności.

nie umie kalkulować
nie wie choćby tego
że można strząsnąć z siebie niewygodne prawdy
cierpi na dokuczliwą niedokrwistość lawy
w martwym świecie skamielin
o gwiazdy opartym

Majstersztyk!

Pozdrawiam,


Glo.

[coobus]

znam Cię bardziej w formie białej

pewnie tam częściej przebywasz, inni znają mnie z rymowanej. Ważne, że czytasz.

Swą rutynę zastąpiłbym czymś zupełnie innym

i tu Ci przyznaję racje, bo i mnie rutyna też bardziej pasuje do niemłodej, ale czekałem na impuls do zmiany (lenistwo, niestety)
Tak więc zamieniam:

niestara
swą rutynę
wpisuje w bezdroża

na

niestara
choć z rutyną
wpisaną w bezdroża

Pozostałym czytającym dziękuję za pozostawienie śladu