Hajda! Hajda! (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Natchniona Lola z Muzą łoją żytnią.
Pegaz pod stołem, butelka na stole.
Jewgienij pije. Za oknem bzy kwitną,
dusza poety nie przestaje boleć.

Ech! Życie, życie, jak ty się telepiesz!
Człowiek się czuje wypluty i stary,
tragicznie marząc o szerokim stepie,
gdzie jest swoboda, pijalnie i bary.

Trzeba wyruszyć na sławne burzany
przez dzięcielinę, czymkolwiek jest ona.
Pomknie przez niebo korowód zalany,
bowiem ostatnia flaszka wytrąbiona.

Weźmie karocę lśniącą od pozłoty,
zabierze Muzę i Lolę, choć chrapie
i dwa zaprzęgnie zleniwiałe koty,
bo dość leżenia na miękkiej kanapie.

Siądzie na koźle i strzeli z biczyska,
koty zamiauczą, ruszając z pazura.
Nad nimi Pegaz będzie zadem błyskał,
a w dole burza – groźna i ponura.

To jest romantyzm! – Pił, a wciąż rozprawiał.
Gdy wreszcie skończył, spojrzał dokoła:
Lola poległa, Muza puszcza pawia.
Jewgienij westchnął – jedźmy, nikt nie woła!

[Leon Gutner]

I po raz trzeci butelka na stole a wiersz w neuronach Leona

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

ja dam Żeni koty do taradajki zaprzęgać! A kysz!!!! Kot to zwierzę królewskie, żeby mocniej nie rzec, a nie - pociągowe jakieś takie! Coś się Żeńce w tym zalanym czerepku pokiełbasiło!!!
W tych cyrkumstancjach:
Żeni:

Miszce:

z serdecznym...
Ewa

[misza]

Koty pociągowe i jewgienijowe, do ciągnięcia karocy zdatne.
Krzywda im się nie stanie, bo zwiedzą kawał świata.
Po powrocie, zasłużona kanapa ich nie minie

[skaranie boskie]

tragicznie marząc o szerokim stepie,
gdzie jest swoboda, pijalnie i bary.

Ach, gdzie dziś takie stepy znaleźć?
Dawniej, to były stepy... I bar się znalazł pod ręką, i pijalnia w potrzebie...

Siądzie na koźle i strzeli z biczyska,
koty zamiauczą, ruszając z pazura.
Nad nimi Pegaz będzie zadem błyskał,
a w dole burza – groźna i ponura.

A tu mi wręcz "Mistrzem i Małgorzatą" zapachniało...

Jewgienij westchnął – jedźmy, nikt nie woła!

I sonetami rodem z Krymu.
Akerman!
Cudna kraina pełna burzanów, swobodą i "żytem" płynąca...
Zaczarowałeś małpią duszę, Miszo.
Muszę się kiedyś napić z Jewgenijem.
Choćby browaru!

[misza]

Jestem otwarty na Twoje propozycje.
Browar to za mało.
Chyba, że masz na myśli cały

[coobus]

dusza poety nie przestaje boleć.

Ech, Misza, uderzyłeś w mój słaby punkt, w moje zaskorupiałe sentymenty. Dusza bolit...
Jest w kręgu moich artystycznych resentymentów taki jeden Misza, i tymi słowami wyciągasz go teraz na afisz (wygląda to na kumoterską zagrywkę). Wiele lat już minęło, jak piosenki Miszy towarzyszyły mi w Kijowie wszędzie: w restauracjach, szaszłykarniach, na plaży, Chreszczatiku i przy stole, zastawionym tak, jak życzyłby sobie tego Żenia. A przy tej piosence naprawdę widziałem u przyjaciół, jak towarzyszą jej łezki, nieważne że czterdziestoprocentowe. Zebrałem chyba wszystkie utwory Miszy, ale ta wraca najczęściej - dusza bolit a sierdce płacziet. Zresztą, posłuchajcie...
Nie na sucho, zdrowie Żeni

http://youtu.be/YdBIhz-3GPs

[misza]

Coobus

Dusza ma to do siebie, że raz kiedyś zaboli. Każdemu człowiekowi przytrafia się
taka przypadłość. Leczenie metodami Twoich przyjaciół jest niezwykle skuteczne
i stosowane szeroko na całym świecie. Także w znanym nam,
środkowoeuropejskim kraju średniej wielkości. Dziękuję za link z piosenką Miszy.
Bo czasami: "i skuczno i grustno, i nikomu ruki podat' "

[tea]

[misza]

Dzięki