Ciocia Jagusia.

[stary krab]

Asparagusem becik przybrany,
kropią mnie w imię Ojca i Syna.
Ze stryjkiem Julkiem do chrztu mnie trzyma
dziadkowa siostra – ciocia Jadwiga.

Odpust, landrynki, słodkie a duże,
(nikt wtedy nie śnił o czekoladzie).
Chrzestna mnie nosi, w kołysce kładzie.
Mama rozmawia z aniołem stróżem.

Zaraz po wojnie, w Gromnicznej święto,
siostra w gorączce, dławi się, dusi.
Nic nie pomaga, słabnie jej tętno…
Leczą uroki ciotki Jagusi.

Los to przez lata wymyślać musiał:
złapałem kapcia na przednie oba.
Wpadam na stypę. Po kim żałoba?
Twa chrzestna zmarła. Ciocia Jagusia.

*
Jeśli nie wszystko jest całą prawdą,
w pegaza służbie fakty naginam –
niech mi wybaczy Matka Terasa
i siostra dziadka – Ciocia Jadwiga.

[Liliana]

wzruszające wspomnienie, Krabie,
i o czekoladzie się kiedyś nie śniło, a takim ciociom wielu zawdzięczało zdrowie (czasem i życie),

pozdrawiam

[Leon Gutner]

Będzie ci wybaczone Krabie - ku chwale twojej poetyki .

Leo z przyjemnością .

Pozdrawiam L.G.

[anastazja]

Świetne wspomnienia Krabiku

[abandon]

Fajne wspominki

[EdwardSkwarcan]

Ładne wspomnienia
Pozdrawiam

[stary krab]

Tak, wspominki, wspomnienia. Ale także relatywistyczna refleksja. Miło, że wpadliście na chwilę.