Penthesilea (epilog)

[Gloinnen]

Dokąd pragniesz odejść? Nocne bramy gasną,
skute cierpkim szronem. Błądzisz wśród pustkowi.
Wszyscy już poznali twojej ręki twardość,
nie masz teraz przed kim nisko schylić głowy.

Rozdawałaś ciosy na oślep, bez miary,
wierząc, że powroty są zawsze możliwe,
że wystarczą tylko - by świat mógł wybaczyć -
jedno słowo prawdy i ślad łez na klindze.

Szlaki bólem rzeźbisz w ciemności z piaskowca,
utraciwszy rzeczy, co były ci drogie.
Czas spopieli myśli, przewieje przez otchłań.
Tego właśnie chciałaś?

Nie pytaj mnie, proszę.

____________________
Glo.

[Miladora]

Dobry rytm, dobre, ciekawe rymy. Brzmi jak opowieść fantasy.

W zasadzie zwróciłam uwagę tylko na - "Szlaki bólem rzeźbisz w ciemności z piaskowca".
Myślę, ze zmiana na "szlaki rzeźbisz bólem" miałaby sens za względu na zdjęcie akcentu z "bólem".
I tyle.

[Gloinnen]

Tak, masz rację, ta inwersja jest be.



Glo.

[e_14scie]

Glo
dopracowany (poza wytkniętą inwersją, ale to drobiazg) wiersz.
ciekawe refleksje i dobre poprowadzenie.
dla mnie włącznie z klimatem na

[skaranie boskie]

Tak, masz rację, ta inwersja jest be.

A ta cacy?

twojej ręki twardość

Nie znałem Cię z tej strony Glo.
Tyle inwersji w jednym wierszu?
Czyżby kłopot z rymowaniem?

Treści się nie czepiam, bo z czymś jeszcze gorącym mi się kojarzy.
A skoro się kojarzy to znaczy, że przekaz osiągnął cel.

Pozdrawiam )

[Leon Gutner]

Jesteś moim dowodem na to Glo że najlepsze wiersze rodzą się w trudnych , ciężkich i smutnych chwilach . A ty masz dar ujmowania tych chwil i przeżyć w sposób bardzo docierający do Leona .

Z ukłonem L.G.