bezsenność marzeń

[marta zoja]

sen nie przychodzi gdy księżyc
całą twarzą ogląda rozpacz

tysiące łez wtapia się w mogiłę
łoża udręki bezsenności

jednak

wciąż dryfuję po łące kwietnej
w pustej wannie żałoby
ku bezludnej wyspie

kiedyś zabraknie
oczu i szat rozdartych

w czasie wiosennej burzy
zbuduję tam dom na drzewie
poczekam na lepszy widok

mierząc się z marzeniami
o wiecznej tak wiem

wciąż niezdarnej miłości

[coobus]

Ten sam ból, odnajdywany i w innych twoich wierszach, to samo trudne pożegnanie... Te wiersze są znaczone na papierze kroplami, które tam spadają. Chciałem napisać, że są żywe, ale jakże niejednoznaczne to słowo...
Czyli krócej, wiersz sercem pisany

[marta zoja]

Dziękuję Cooby,

Piękny komentarz, od serca do serca

[Napoleon North]

Ave

niczym com zrobił
jest dobro które uczyniłem
wobec zła którego byłem sprawcą


Ps: Ładny wiersz

[anastazja]

sen nie przychodzi gdy księżyc
całą twarzą ogląda rozpacz
tysiące łez wtopionych
w mogiłę bezsenności

po łące kwietnej dryfuję
w pustej wannie żałoby
ku bezludnej wyspie
kiedyś zabraknie
oczu i szat rozdartych

w czasie wiosennej burzy
zbuduję dom na drzewie
poczekam na lepszy widok

mierząc się z marzeniami
o wiecznej wciąż
niezdarnej miłości

Zoju łapy mnie świerzbiły włożyłam więc w ten piękny wiersz. Tak po swojemu. Wybacz. Widzę, że lubisz bardzo smutasy (podobnie jak ja) często tak piszesz. Ech my kobiety!