Prawo pierwszej nocy

[Marcin Sztelak]

Antyerotyk jesienny na nowy armagedon.

***
Plastikowe róże dla pań, od fioletu
po purpurę. Zgięci w ukłonach zerkamy
w dekolty.

Bal, piruety i inne figury
retoryczne takie jak: szwedzki stół, pokój na górze,
szerokie łóżko.

***
Zimny listopad otrzeźwia, jeszcze szklanka,
tabletki na ból.
Taki świt, że tylko płakać, nad bukietem zwiędłych
surówek.

Pościel zmięta, na kieliszku szminka, pod krzesłem
podwiązka.
Za szybą sina dal – przemarznięta czerwień.

[Ewa Włodek]

taka "pierwsza nic" bywa zwykle - pierwszą i ostatnią. Jedyną.Nic dziwnego, że zostaje [po niej "bukiet zwiędłych surówek" - jako resztka, i jako - zapach (antyzapach)...Taka mi się refleksja nasunęła przy lekturze...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Adela]

Podoba mi sien wiersz, zwiędłe surówki, sina dal. Ładne metafory.
Pozdrawiam,
A.

[Bożena]

świetny tekst- wszystko zaczyna i kończy się na seksie- może takie czasy- plastykowe, tandetne- za wiersz

[Hosanna]

nie chciałabym TEJ chwili uwiecznić wiec dobrze ze Ty to robisz
rzeczy chcą być widziane

te marne
brzydkawe moze najbardziej