Pedagogiczna logika

[stary krab]

Ludzie są dobrzy, lecz uczucia łakną,
dobrego słowa od bliskich czekają.
Gdy miast miłości - inni na nich zaklną,
wtedy się trwożą i w wilków zmieniają.

Zaś smak kuksańców, poszturchiwań, obelg -
kiedy zwilczeje już szczenię człowiecze -
dziecięce krzywdy, strach, „buzia na skobel” -
jak cień Kaina w świat się za nim wlecze.

Tarnów, 02.05. 1999 roku.

[Leon Gutner]

Z przyjemnością podyktowanym zamiłowaniem do poezji i logiki . a także od lat do solidnego Krabiego pióra.

Z uszanowaniem L.G.

[januszek]

dobre i do kilkakrotnego przeczytania
drugi raz - żeby zrozumieć
3 - 4 - żeby zapamietać

[Ewa Włodek]

ooo, tak, Krabie. Dobro rodzi dobro, zło - niestety - zło...Bardzo potrzebny wiersz...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[stary krab]

Lubię was jeszcze bardziej.

Ewo, mam podobny pogląd na wiersze, ich pisanie i publikowanie. Nie jest obojętne o czym się pisze i po co. Dlatego uwagi wyłącznie na temat formy i techniki wszelkich prób poetyzowania nie do końca mnie satysfakcjonują.
Oczywiście, każdy powinien pisać najlepiej jak potrafi, jednak przesłanie każdego autora jest czasem nawet ważniejsze od samej sztuki pisania.

[Liliana]

dziecięce krzywdy, strach, „buzia na skobel” -
jak cień Kaina w świat się za nim wlecze.

i czasem nie można się z tych cieni wydostać przez całe życie, a to jest straszne,

prawdę rzekłeś, krabie

[januszek]

jeszcze nie zapamiętałem , więc wracam;

Ludzie są dobrzy

dziecięce krzywdy, strach, „buzia na skobel” -
jak cień Kaina w świat się za nim wlecze.

- to prawda, często - gęsto pod owym cieniem jest światło, ale jak je wydobyć?
a może , wobec:

przesłanie każdego autora jest czasem nawet ważniejsze od samej sztuki pisania.

[od] szukanie owych rozwiązań, dojścia do wewnętrznego dobra do nas [ piszących] należy?
i
tego mi tu trochę brakuje
ale jest
można prosić o ogień?

[coobus]

kiedy zwilczeje już szczenię człowiecze -
dziecięce krzywdy, strach, „buzia na skobel” -
jak cień Kaina w świat się za nim wlecze.

to odnotowałem. Jakoś tak nawet trochę o tym ostatnio myślałem, a życie regularnie dostarcza powodów.
Brawo, Krabie