tabula rasa

[coobus]

byłaś książką
dziennikiem spisywanym nocą
tak powiedział wpatrzony w rdzawą posłoneczność
wstawił datę kolejną już nie wiedzieć po co
bez gwarancji na noc jeszcze jedną

świeciłaś duszą białą
jak tabula rasa
w zalotnej kokieterii różowych uniesień
lęk podskórny czerwienią twój spokój wybarwiał
z dojrzałością się kryjąc jak z grzechem

byłaś zjawą
powiedział znikając z jej świata
jak kometa z ogonem zmrożonej niewiary
czarnymi kokardami słowa poprzeplatał
wygaszanym porywem dopalił

pozostawił świadomość
zbrązowiałych pnączy
co przed dotykiem chłodu bronić się przestały
dopowiedział milczeniem które wszystko kończy
wybieleniem zaczętych rozdziałów

[anastazja]

świeciłaś duszą białą
jak tabula rasa

tabula rasa - niezapisana tablica. Kurczę, piękne określenie kobiety (tylko kochającej) bliskiej sercu.
Coobusiku

Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Ani słowa aby nie zakłócić zachwytu i podziwu bo wiersz mówi sam za siebie .
Rozkładasz mnie na części Coob .

Niezmiennie .

Z uznaniem L.G.

[coobus]

Ana, Leo - jak zawsze czekam na spotkanie z Wami. I dziękuję za nie

[Nalka31]

Ech Coobusku, Coobusku dotknąłeś kilku bardzo wrażliwych strun. Czytać taki wiersz, to jak słuchać muzyki.

Serdeczności.

[szarobury]

Nie wiem gdzie przepadł mój poprzedni komentarz. Więc powtórzę jeszcze raz. Masz niezwykły dar wtapiania muzyki w słowa i dla takich wierszy warto tutaj zaglądać. Pozdrawiam