Magia

[Ewa Włodek]

Upalna noc – gęsta smoła. Miasto dyszy.
O! W tej knajpce saks zawodzi bluesem! Słyszysz?

Bruk – tafla szkła - spogląda ślepiami latarń.
I znów chcę, żebyś mi włosy porozplatał.

Jesteś jak młody bóg. Twoje oczy, ust smak
lat mi ujmują, mnożą urodę. Cud? Tak!

Noc u schyłku. Granaty różem się smużą.
Ty i twój czar: jeszcze się kiedyś powtórzą?

[Miladora]

Ewuńka - pierwsze wersy mają specyficzny, jakby synkopowany rytm 4/4/4. Pasuje do treści.
Zachowałabym to w następnych wersach także.
Na przykład:
- Bruk – tafla szkła - spogląda ślepiami latarń. - na:
- Bruk – tafla szkła - spoglądają ślepia latarń.
- Znów chciałabym, żebyś włosy porozplatał.

Trzecia zwrotka jakby mniej mnie przekonuje. Tu bym pomyślała nad bardziej oryginalnym ujęciem myśli, która sama w sobie jest dobra i tylko ciekawszą oprawę powinna chyba dostać.
I nad pointą - "smużą/powtórzą" z wpadającym na siebie "się".
Jakiś bardziej zaskakujący rym by się przydał.

Ale treść mi się podoba.
Więc może opraw ten kamyczek w złoto?
Ale to oczywiście tylko mój subiektywny odbiór...

Dobrego

[Abi]

jest tu jakaś magia, Ewo,
która popycha
do...

• upalna noc gęstą smołą dyszy miasto
  za rogiem pub gości bluesa grzechem zasnąć
  
  bruk niczym szkło pod ślepiami czujnych latarń
  gdzie błądzi chęć żeby włosy ktoś rozplatał
  
  i niczym bóg ambrozji smak rozlał czule
  ujmując lat musnął znów w pąku różę
  

zióbki
:-) A.

[Ewa Włodek]

ano, spróbuję, Miladoro, spróbuję... Pomyślę nad Twoimi propozycjami, bo dobre...



no, Abi, do fajnej rzeczy Cię ta magia popchnęła...


Najpiękniej Wam, moje Miłe Panie, dziekuję za to, że wstąpiłyście, rzuciłyście okiem i powiedzialyście te wszystkie konstruktywne, dobre, piękne słowa...
Mnóstwo serdeczności z uśmiechami posyłam...
Ewa

[P.A.R.]

Ale treść mi się podoba.
Więc może opraw ten kamyczek w złoto?
Ale to oczywiście tylko mój subiektywny odbiór...

już nie tylko Twój ...
i wnet spotkam się z zarzutem, że idę na łatwiznę
ale nie potrafiłbym wyrazić tego lepiej

mam nadzieję, że darujesz mi Ewo
ukłony

Dodano -- 09 gru 2011, 20:29 --

[e_14scie]

jest tu magia i jeśli wykorzystasz rady, będzie cudnie.
Osobiście, trochę sie potykam na interpunkcji, nie dlatego, że jest niewłaściwie użyta, ale jest jej na tyle dużo, że wybija mnie z treści.

Ewuś

[Leon Gutner]

Twój czar Ewo każdy wiersz powtarza .
Leo pozostaje pod wielkim wrażeniem .

Ukłon L.G.

[Ewa Włodek]

no, pewnie, P.A.R-ze, że Ci daruję...


to już, Ewo, taka moja hm...maniera, że lubię poszarpany przekaz, ale powinnam jednakowoż to poszarpanie ograniczyć, żeby nie męczyć Drogich Czytających...


ooo, Leonie, Ty zawsze szarmancki...


Najpiękniej Państwu dziękuję, że wstąpiliście do mnie na chwilkę i ofiarowaliście uwagę wierszykowi. A za wszystkie konstruktywne, mądre i dobre słowa - cudnie dziękuję...
I mnóóóóstwo serdeczności dołączam z uśmiechem...
Ewa