w tamtym śnie

[coobus]

byłem źdźbłem
resztkami zieleni
macerowanymi przez fale

ty rzeką
bezwzględnym nurtem
w którym schowało się przede mną słońce

nasze wczoraj
to ogród wypalonych traw
o pustych oczodołach

nasze jutro
harfą orfeusza
gdy zdarzyło mu się zaspać

nasze dziś
eryniami o zaczerwienionych powiekach

tylko przebudzenie
niczego nie udaje
pozostając sobą

[anastazja]

byłem źdźbłem trawy
resztkami zieleni
macerowanymi przez fale

Ja pewnie byłam zwierzątkiem? Zastanawiam się, skąd u mnie taka wielka miłość do zwierząt.

nasze wczoraj
to ogród wypalony - gdybyś wyrzucił trawę (jest wyżej) nie byłoby powtórek?
o pustych oczodołach

Jak nie słodzić, kiedy tak mi się podoba - ( nie tylko mnie). Jeszcze sobie wrócę, jutro. Byłam na działce, zmęczyłam się troszkę. Pozdrówka Krzysiu

[Gloinnen]

byłem źdźbłem trawy
resztkami zieleni
macerowanymi przez fale

ty rzeką
bezwzględnym nurtem
w którym schowało się przede mną słońce

Ciekawy początek. Opisujesz smutną, toksyczną relację między ludźmi, w której jedna osoba niszczy drugą, odbiera jej radość życia.
Nieszczęśliwa miłość? Niekoniecznie. Możliwości jest wiele. Ogólnie jednak chodzi o "wchłonięcie w siebie", porwanie w niewiadomym kierunku.
Ponieważ piszesz o "śnie" - może to być rodzaj koszmaru, albo złe przeczucie. Albo wspomnienie sprzed lat, które wciąż nie daje spokoju, czy też projekcja lęków, obsesji, niepokojów. Może uwolnienie emocji, nagromadzonych w związku z kimś? Sny to klucz do psychiki, od czasów Freuda nikt przecież w to już nie wątpi.

Przy okazji - "źdźbłem trawy" ---> zamieniłabym na samo "źdźbłem". Unikniesz powtórzenia z "wypalonymi trawami" w trzeciej strofie, poza tym według mnie "źdźbło" jest wystarczająco wymowne znaczeniowo.

nasze wczoraj
to ogród wypalonych traw
o pustych oczodołach

nasze jutro
harfą orfeusza
gdy zdarzyło mu się zaspać

nasze dziś
eryniami o zaczerwienionych powiekach

Ten fragment jakoś bym oddzieliła od pierwszego. Kiedy czytam wiersz, widzę zdecydowania jego dwudzielną kompozycję, którą według mnie warto wyeksponować.

Rozwijasz tutaj wątek tej fatalnej relacji. Nawiązujesz do przeszłości, w której coś zostało unicestwione. Ogród - symbol raju, szczęśliwości - uległ spaleniu. Trafna zatem jest diagnoza, w myśl której zły sen to podróż wstecz do destrukcyjnego "wczoraj".
Erynie to boginie uosabiające wyrzuty sumienia, karę za nieprawości. Czyli wyrządzone kiedyś krzywdy wciąż trwają, wciąż bolą, nie pozwalają się zapomnieć.
Harfa Orfeusza teoretycznie symbolizuje wyzwolenie z ciemnych mocy, ale skoro Orfeusz zaspał, to znaczy, że na owo wyzwolenie jest już za późno.

tylko przebudzenie
niczego nie udaje
pozostając sobą

Przebudzenie ze złego snu - jako powrót do rzeczywistości, do życia, oderwanie się od minionego, od mrocznych reminiscencji.
Przebudzenie jest również "otworzeniem oczu", poznaniem, odkryciem czegoś, co pozostawało dotąd tajemnicą (przebudzenie duchowe). Może być rodzajem psychoterapii, jej pokłosiem... Dzięki niemu peel odzyskuje spokój, może zdystansować się do cierpienia, rozczarowań, goryczy.
Tylko - jakie to jest przebudzenie? Do czego? Co pozwala odkryć? Zrzucenie z siebie resztek sennego koszmaru - to trochę za mało. Trauma wydaje się zbyt głęboka, przeżyta nie tylko we śnie.

Pozdrawiam,


Glo.

[coobus]

Sny już takie są - zakręcone, a nawet przesadnie pokręcone. Coś próbują przemycać, nie zawsze wiemy co, jaką prawdę, jaki zapis myśli lub wydarzeń. Zdajemy się na nie bez żadnej kontroli, często nawet ich nie pamiętamy, lecz równie często myślimy o nich jeszcze długo. Co w nich było, co nam chciały powiedzieć? W tamtym śnie nie było inaczej.

Jest takie powiedzenie, że jeśli ktoś ci mówi, że coś jest z tobą nie tak, puknij się tylko lekceważąco w czoło. Jeżeli mówi to już kolejna osoba, idź do psychiatry. W oparciu o tę zasadę potraktowałem w tym wierszu słowo trawa, jeśli dwie osoby piszą, że dublowanie psuje wrażenie, to je usuwam, nie upierając się przy swoich racjach. Dzięki Glo, Dzięki Ana.
Za czytanie i ciekawe uwagi również dziękuję.
A ten wiersz... wymknął się tak jakoś, ale nie jestem z niego zadowolony.Chyba nie ma w nim nic szczególnego.

[Napoleon North]

Ave

wplatając słowa w usta
posyłam Ci

[eka]

ty rzeką
bezwzględnym nurtem
w którym schowało się przede mną słońce

Smutny, rozliczeniowy. Obrazy przechodzą wyboistą drogą do gorzkiej pointy.

[Nula.Mychaan]

Bardzo intrygujący obraz. Wypalony związek jak trawy z pustymi oczodołami, w którym tkwi peel.
Orfeusz sugerował by sen, więc może to koszmar senny.
Bardzo obrazowy i wchodzi pod skórę.
To dobry wiersz