Gwiezdna ulica

[Napoleon North]

witały nas gwiazdy na niebie
a chleb był wiecznie świeży
wędrowaliśmy wśród pagórków
czekała na nas przystań

byliśmy chyba szczęśliwi
jednak z gorczycą pod poduszką
nic się nas nie imało
nawet całus choroby

teraz niby w błękicie
a coraz dalej od siebie
i nic nas już nie trzyma
nawet śmierci granica

[Gloinnen]

Wiersz ma mocne fragmenty:

witały nas gwiazdy na niebie
a chleb był wiecznie świeży

Pozornie niezwiązane ze sobą obrazy, ale skoro opowiadasz o wędrówce, to stanowią dla niej ciekawe tło, trochę rodem z baśni Grimma. To jakby droga cudów, skoro:

nic się nas nie imało
nawet całus choroby

"nic" ---> dość nieprecyzyjne, jak dla mnie zbyt proste. Wskazałabym na to, że pod "nicem" kryje się jakieś utajone zło.

byliśmy chyba szczęśliwi
jednak z gorczycą pod poduszką

Zastanawiam się, czy peele - easy riderzy - są zakochani? Bo ta gwiezdna droga coraz bardziej przypomina mi metaforę miłości, uczucia łączącego dwoje ludzi. Mamy w pierwszych dwóch strofach pełną sielankę. Żadna siła nie może im zaszkodzić, świat wydaje się przyjazny, radosny, życzliwy. A jednak w tym błogostanie można odnaleźć pierwsze mroczne zwiastuny.
"Byliśmy chyba szczęśliwi" ---> chyba, a więc pewności nie ma. Szczęście wydaje się jedną wielką niewiadomą, trudno oceniać, czy jest prawdziwe, czy nie. Do tego ta "gorczyca", ziarnko goryczy, wypełniające arkadyjską rzeczywistość niepokojem, zwątpieniem.

teraz niby w błękicie
a coraz dalej od siebie

To również mocny dwuwers. Dla mnie opowiada o atrapie związku, pustej skorupie. W tej chwili, pod pięknymi pozorami kryje się bolesna prawda. Relacja staje się coraz luźniejsza, słabsza, pojawia się dystans, chłód.

i nic nas już nie trzyma
nawet śmierci granica

Smutne, ale prawdziwe. Układ rozpadł się, wspólny los (nawiązanie do - z gruntu fałszywej - idei miłości aż po grób) jest już iluzją, nic nie znaczy.
Gwiazdy (konstelacje) bardzo często, w wielu mitach, oznaczają jakieś postacie, przeniesione przez bogów na niebo - za karę, albo wręcz przeciwnie - aby im zaoszczędzić cierpienia. I taki koniec byłby ze wszech miar pożądany dla postaci z Twojego wiersza. Zwłaszcza, jeśli wziąć pod uwagę "gwiezdny" tytuł.

Wiersz jest, moim zdaniem, zbyt uproszczony. Zastanowiłabym się jeszcze, jak rozbudować obrazy, na razie tekst wydaje się szkicem, luźną notatką, a pomysł warto rozwinąć.

Pozdrawiam,


Glo.