Grzegorz z Zegrza

[misza]

Krzepki Grzegorz w Zegrzu żebrze,
tamże zemrze, wrzód go zeżre;
wprzód przemierzy Grzechu Zegrze,
aż po Przemszę albo Biebrzę.

Krztynę grzańca chytrze wydrze,
by obrzękłą grdykę dogrzać.
Swój zad wieprza weprze w rikszę,
łżąc po litrze - jestem doża.

Krzesząc iskry w poprzek kry prze.
Grzmi Grześ – ostrzej przyprzyj fiakrze,
by do Łomży przed dżdżem dotrzeć,
grzej przez żużel łotrze, także.

W Łomży onże się przedzierzgnie,
do mszy w komży żwawo bieży.
Przy ołtarzu marząc pieprznie,
Biebrzę z Zegrzem można przeżyć.

[skaranie boskie]

Idealne dyktando.
Zabawne i pouczające.
A ileż błędów można w nim popełnić...
No i poćwiczyć dykcję jest na czym.


Pokusiłem się o miniaturową ripostę.

Smutny Gustaw pustką sunie
trudny połów na biegunie
żmudne żniwa pszennych łanów
wśród różowych tulipanów

mrówka bieży krużgankami
skrzat się mierzy z krzesełkami
któż tu kogo dziś zrozumie
wżdy leszcz z fusów wróżyć umie

[jacek placek]

Muszę to koniecznie dać do przeczytania plackowi. Założę się, że połamie sobie biedak język.

[misza]

Fioletowa Małpo
Musielibyśmy sobie kiedyś pogwarzyć w duecie

Jacku Placku

Mam nadzieję, że Placek nie padnie plackiem

[Gloinnen]

REWELACJA!

[misza]

Dzięki
Twoje zdrowie!