godni frajerzy

[Maryla Stelmach]

stukot kowala słyszę w oknach nocą
w piersi pociągi czekające w mroku
ktoś skaleczone mężom zakuł dłonie
na brudnych ławkach pozawieszał flagi
nie widzą siebie idąc środkiem torów
głusi od gwizdów czują w ustach piołun
dzisiejsi starcy a głupcy wczorajsi
oddali życie za idee świata

zbudzeni przyszli dokądś odjeżdżają
cienie uliczne niegdyś psy wojenne
kundle parciane co pędzone rzędem
smród zabierają z puszkami po piwie
godni frajerzy oskubani z wiary
kulawi przyszli wyprani z pamięci
nie uciekają - nikt ich już nie woła
a zew się łączy a krwią brata na bruku

budują drogi z kamieni czerwonych
by pokryć fetor czarem wiosny - lata

[jaga]

pięknie Marylko

[Maryla Stelmach]

JAGO, pod wpływem chwili. Dzięki za obecność.

[anastazja]

budują drogi z kamieni czerwonych
by pokryć fetor czarem wiosny - lata

Nic dodać, puenta mówi za cały wiersz. Cała prawda o ignorancji człowieka, dla człowieka.

Pozdrawiam Marylko

[Maryla Stelmach]

Dzięki. Wydaje mi się zbyt przega dany. Muszę trochę odchudzić.

[karolek]

Nie wiem czy chodziło Ci o oddanie prawdy o weteranach wojennych, których życie skaleczyło psychicznie i fizycznie. Tacy ludzie zazwyczaj pozostają samotni, w zapomnieniu, a wręcz pogardzani - widzi się w nich tylko meneli, a oni nie potrafią sobie poradzić z tym, co przeszli.

[Maryla Stelmach]

Karolku, tak, właśnie chcę pokazać te n stereotym. Ubolewam nad tym. Mam dla Nich wiele szacunku.pozdrawiam.