myto

[Nicol]

.

kiedy pokonam wszystkie schody
wszystkie bez których trudno dostrzec
jak pięknie się kreują wschody
i zmierzchy w złotej słońca broszce

kiedy przedeptam wszystkie ścieżki
kręte do bólu i rozpaczy
dojdę gdzie furtki wąski prześwit
żeby zrozumieć ile znaczy

jest za nim świat o którym marzyć
czysta przyjemność byle wiara
że się naprawdę jeszcze zdarzy
to co najbardziej warte starań

że nic co było na przeszkodzie
nie zatrzymało raz na zawsze
lecz szlifowało hart na codzień
zanim nadejdą dni łaskawsze

bo kiedy wbiegnie kroplą światła
sekunda absolutnych ziszczeń
to choćby z serca łuska spadła
żar przetrwa w nim dla prawdy przyszłej


.

[em_]

Szału nie ma, chociaż przyjemnie się to czyta.
Pozdrawiam

[januszek]

gdyby był szał to być może ziszczenie ,bo tylko jedna dzieli literka , [jak to w szybkim biegu] okazałby się zniszczeniem
a tak
spokojnie i dostojnie

[Leon Gutner]

Warto pomarzyć o takim świetle .
Nicolowo nastrojowo.

Z przyjemnością L.G.

[Dante]

Zaletą wiersza jest jego optymizm.
W zalewie smutku i rozpaczy poetów biadolących, którym wydaje się ( i muszą się tym podzielić z innymi), że życie przetrąciło im kręgosłup, taki optymistyczny wydźwięk to rarytas.
A że do tego nieźle napisany ( niektórzy - ale nie ja - wytkną rymy zbyt dokładne), to plus jest większy.

Pozdrawiam
AD

[Ewa Włodek]

jest droga, jest cena za przejście nią, czyli owoż myto. Co nim jest? Przeszłość? Suma doświadczeń, które pozwolą się cieszyć tym, co jest, czyli choćby kolejnym wschodem słońca, który dane nam było zobaczyć?...Tak sobie dumałam, czytając...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Nicol]

Wiernym czytelnikom klaniam sie mocno i dziękuję za wnikliwe odbiory ))

[skaranie boskie]

Nie wysilę się.
Poprę w całości wypowiedź Dantego, bo jest wyjątkowo zbieżna z moją opinią.

[coobus]

Oto Nicol - właśnie taka, na jaką czekam i jaką lubię czytać. Bardzo dobry wiersz

[Nicol]

Merci ))
i