*** (Ciepło)

[Zosia 101]

Ciepło
Dzisiaj słońce zaświeciło
nad Naszym Domem.
Ogrzało ściany,
przytuliło się do szyb okien.
Cieplej
Dużo tych okien,
dużo promieni.
Dotykają sukien,
dotykają cieni.
Szukają , błądzą,
pieszczą wszystko.
Swoim blaskiem
budzą ciepło!
Czuję ciepło?
Jest coraz jaśniej
w moim Domu.
Jest spokojniej,
bezpieczniej i cieplej.
Dotykam ciepła.
Może promienie
to sprawiły?
Może My?
A może wiosna?
Ile tych wiosen już było?
Słońce świeci
nad Naszym Domem
dzisiaj a może też jutro.
Uwielbiam to ciepło.

[Alek Osiński]

Trochę szczęśliwie naiwny ten tekst Zosiu, ale ciepła w nim nie brakuje,
dlatego warto go potrzymać za rękę

Może promienie
to sprawiły?
Może My?
A może wiosna?

takie dywagacje zawsze nastrajają pozytywnie

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Rewelacja to to nie jest.

Jedynie co można zrobić z tym tekstem, to spróbować przetworzyć go na utwór dla dzieci.

Dużo tych okien,
dużo promieni.
Dotykają sukien,
dotykają cieni.

Ten fragment zawiera w sobie cień poezji.
Można pójść właśnie w kierunku tych promieni, które w Twoim wierszu ożywają, skupić się na nich, skoro je personifikujesz, uczynić głównymi postaciami wiersza. To mogłoby być ciekawe.

Pozdrawiam,


Glo.

[haiker]

Pust' wsiegda budiet sonce już było, a tutaj brakuje niemal wszystkiego - od sensownej długości wersów, do uniknięcia powtórzeń (lub - przeciwnie - zamierzonego rytmu), wreszcie ani to zabawa, ani sztuczki słowne.