Wyhamowanie

[anastazja]

na twoich skrzydłach
jest tyle pęknięć
że wstrzymuję oddech

suchym szelestem brzmią słowa
w zależności od humoru
zmieniasz blask oczu

może lata wygładzą ostre kanty
zostawiam swój śmiech
miedzy ścianami

odchodzę
sercem z granitu nie ogrzejesz świata

[lczerwosz]

unosząc się na twoich skrzydłach
jest tyle pęknięć

Ja bym nie pisał twoich, gdyż nie wiadomo wtedy, czy tp PL-ka unosi się na skrzydłach PL-a, czy on sam sobie fruwa tak niebezpiecznie.
Gdyby tak:
unosisz się na skrzydłach
jest tyle pęknięć
że wstrzymuję oddech.
Lub jeszcze inaczej.

suchym szelestem brzmią słowa
w zależności od humoru
zmieniasz kolor oczu

Wiesz, to nieprawdopodobne, że aż śmieszyć może, wybacz. Ale doskonale rozumiem, co chciałaś przekazać. Jeśliby zmienić lekko, zamiast kolor dać blask, szarość, szklistość, matowość?

pamięć wygładzi ostre kanty

niepamięć wygładza, pamięć wyostrza.
Tyle narzekania
A wiersz, jak u Ciebie, aż mróz przechodzi, ostre, choć delikatnie narysowane.

[grafomanka]

nie będę czekać aż po latach
pamięć wygładzi ostre kanty
odchodzę zostawiam swój śmiech
miedzy ścianami

Czasem tak lepiej niż czekać w nieskończoność...ciekawe metafory w wierszu

[coobus]

A ja... wstrzymuję oddech, czytając, unoszę się na skrzydłach tego wiersza, nie szukając w nich pęknięć.
I wpinając w nie mały kwiatek tak delikatnie, żeby tych pęknięć nie sprowokować.

[haiker]

Jeśli wywalić to co zbędne, i zostawić wiersz, to wyglądałoby to tak:

jest tyle pęknięć

zmieniasz kolor oczu

miedzy ścianami
z granitu

I to jest rzeczywiście oś wiersza, skądinąd wystarczająca oś. Reszta to ośki piątych i następnych kółek.

[lczerwosz]

oś wiersza, skądinąd wystarczająca oś. Reszta to ośki piątych i następnych kółek

Ba, ale żaden mechanizm nie zadziała na jednej tylko osi. Chyba, że zupełnie trywialny, bym powiedział, prostacki. "Maszyny proste" powstały w starożytności albo wcześniej. Bujać się można na huśtawce na jednej osi. Aby był z tego pożytek potrzeba nieco więcej kółek.

[eka]

na twoich skrzydłach
jest tyle pęknięć

Bardzo udana, metafora.

[anastazja]

Wiesz, to nieprawdopodobne, że aż śmieszyć może, wybacz. Ale doskonale rozumiem, co chciałaś przekazać. Jeśliby zmienić lekko, zamiast kolor dać blask, szarość, szklistość, matowość?

może racja Leszku - zmieniłam

niepamięć wygładza, pamięć wyostrza.

tu wyrwałeś z kontekstu, miało być: po latach pamięć wygładza... ale dla równowagi skróciłam myśl.
Dziękuję za dogłębny komentarz Leszku. Pozdrawiam

grafo. dzięki wielkie.

A ja... wstrzymuję oddech, czytając, unoszę się na skrzydłach tego wiersza, nie szukając w nich pęknięć.

coobusku dziękuję.

Reszta to ośki piątych i następnych kółek.

rozebrałeś zupełnie - teraz na jednej osi wiersz nie pojedzie haiker. Dzięki, że byłeś.


eka - dzięki, pozdrawiam

[emcek]

lirycznie o znajdywaniu sensu w drugim człowieku z nadzieją na lepsze,tak to czytam

[em_]

Witaj,
w Twoim stylu, lekko pociągnięte, choć wiersz sam w sobie nie jest lekki, raczej smutny.