Jaja "a la Jewgienij"

[misza]

Lola jest smętną Loleńką.
Jewgienij w kuchni to Kmicic.
Walczy z jajkami na miękko:
padły, gdy przestał czas liczyć.

Lola wybaczy na pewno
(jako i my wybaczymy),
że jaja będą jak drewno,
twardsze od kul kolubryny.

Nic to, gdy płonie uczucie,
choć żółtko jawi się sine.
Trzeba je przełknąć i uciec
w miłosnych marzeń godzinę.

Twarde są jaja i życie,
więc trzeba dodać im soli.
Gdy łzy wytoczysz już skrycie,
czas walczyć, chociaż zaboli.

Lola usiadła przy Żeni:
gorzka herbata, chleb z gliny,
a jajek nic nie odmieni,
lecz my swój los odmienimy.

Płynie nasz sen nieskończony,
czas biegnie i lata lecą.
Chodźmy dziś „Pod Jesiony”
przekąsić małe co nieco.

[skaranie boskie]

Żadna rewelka, choć pomysł dobry.
Napisane poprawnie, ale brak mi tu Jewgienijowej zadziorności. Jajka na twardo każdy umie ugotować, nawet skaranie boskie. Na miękko, to już sztuka i gdyby ona Jewgienijowi się udała, byłby nie lada zuchem.
Wiem co piszę, sam kiedyś próbowałem ugotować jajka na miękko i - choć gotowałem je chyba ze dwie godziny - wciąż były twarde. Myślę, Miszo, że temat był wart głębszego potraktowania.

[Gloinnen]

Miszka, stać Cię na więcej.

[misza]

Wiem. Na przykład: robię świetny chłodnik

[grafomanka]

Zaciekawiłeś i z przyjemnością przeczytałam

[coobus]

Walczy z jajkami na miękko:

nawet jakbym słyszał: kończ Lola, wstydu oszczędź...

Twarde są jaja i życie,

To prawda, Misza, tylko serce czasem za miękkie.

Miszka, stać Cię na więcej

No i widzisz, Misza, jak ustawiłeś poprzeczkę? Oczekujemy już od Ciebie perfekcji. Sam tego chciałeś.
Co z tego, że kanikuła i masz chęć trochę odpocząć. Twoje wena, naszą weną.

A teraz po cichu

[misza]

Nie wymagajcie zbyt wiele od Jewgienija.
Poza tym, nie ma mowy o żadnej poprzeczce.
To nie mistrzostwa gminy w skoku wzwyż

Za Waszą Wenę i naszą. Nieustające