skroplone myśli

[emcek]

images.jpg

słońce oplata drawniany płot
jabłoń wkłada do ust niedojrzały owoc
poczułem się jak Adam co nie chciał
ale uległ oczarowany dotykiem
i miłością która miała być święta

*
uciekam od zgiełku i troski
pod parasol który ożył na wietrze
bławatki jak oczy kobiet
zielony groszek pnie się do światła
święty spokój w aureoli niebieskich chmur

*
tyle słów tłumaczy świat
pies liże rękę i nic nie wie
o paralaksach i czarnych dziurach
w których przepadły losy i czas

w chmurach kołysze się twój uśmiech
dotyk ust otulony zmierzchem

*
zawstydziła siostra tyle bierzesz
aż unieść nie możesz
więc zostawiłem jej u progu
myśli ciężkie od troski
i breloczek który dała mi kiedyś
na drogę

[eka]

Piękna melancholia, piękno świata i wrażliwca peela.
Bardzo na tak, ze wzruszeniem nad ładunkiem emocjonalnym i lirycznym.

[anastazja]

w chmurach kołysze się twój uśmiech
dotyk ust otulony zmierzchem

otulona melancholijnym wierszem zostawiam swój ślad i zamyślenie. Pozdrawiam.

[haiker]

Może ten breloczek, może ten parasol (ożywający na wietrze), ale całość sztampowa. Taki wpis do pamiętniczka.

[emcek]

dobry pomysł haiker , może umieszczę jak zacznę pisać, zastanawiam się natomiast gdzie można by umieścić Twój np. ostatni wieeersz może wiesz

[Bożena]

każda cząstka niesie refleksje- zachęcają do zatrzymania się, pomyślenia- i załącznik piękny- światło przez krople wody i szybę(chyba)- bardzo na TAK- pozdrawiam